Салам, кандайсынар, окурмандар и жазармандар! Баштан өткөн окуя мн бөлүшөйүн деп келип калдым.
****
2023-жылдын майында башталган окуя. Өзүм, Москвада отделка кылып иштейм. Кыргыз, өзбек балдардан турган 3 бригадам бар. Метро Динамодо, Александра (Саша) деген кыздын квартирасын бүтүрүп бергенбиз. Бир күнү ошол кыз чалып:
– Саня (Санжар), привет. Сможем ли купить тумбу под раковину в ванной? Когда у тебя будет время? — деп калды.
– Да, сможем. В эти выходные. Пойдёт?
– Хорошо, дорогой. Жду.
– Ок, — деп коюп, дем алыш күнү унутуп калыпмын. Кеч жакындап калганда чалды:
– Сань, привет. Ты меня не забыл? А то, с утра жду твоего звонка, — десе, эстеп атпаймбы!
– Нет, конечно. Еду в твою сторону. Минут через 30 буду, — дей салып, 3й кольцевойдо элем, бурулуп жөнөп калдым, шашып. Пробкадан араң чыгып, домдун алдына келдим. Ал жак бүт шлагбаум коюлгандыктан, шлагбаумдун жанында күтүп турдум. 90-жылкы, бир эрден ажырашкан, арык-чырайынан келген, өзүн карап жүргөн, ачык айрым, сулуу кыз. YVES ROCHER деген косметика чыгарган компаниянын Москвадагы офисинде менеджер болуп иштейт. Командировкага тез-тез кетип турат.
Жамбашына чып жабышкан шым мн көкүрөгү бир аз көрүнө тургандай кофта кийип чыкты. Көп тамалашчумун.
– Специально для меня одевалась, да? Соблазнить хочешь? У тебя не получится, — деп күлүп тосуп алдым.
– Ой, дорогой, да прям хочу тебя, — деп какшыктап күлө машинама отура берди. Чындыгында, кийген шымы көчүгүн зампайта көрсөтүп, локон кылган чачтары мн андан бетер сексуальная болуп калыптыр. Өзү да, жакшынакай эме эмеспи. Кыйладан бери аял киши мн боло элек жаным, шилекейимди гылт жутуп алдым. Магазинде жүргөндө да, артынан баратып, денем дүркүрөп кетет.
Энкейип бир нерсени кармалап сүйлөшүп калганыбызда, көзүм невольно эле көкүрөк жагына чуркап кетет го.
– Сань, не туда, а сюда смотри, — деп күлүп калат, боюн түзөп. Ошентип, кайра келгенибизче, кечки 10дон өтүп кетти. Алып келгендерди квартирасына чыгарышып жатсам:
– Сань, извини, я даже тебе ужинать не дала. Хочешь, я тебя угощу? — деп калды.
– Окей. Отказаться от такой красавицы — грех, — деп, күлсөм.
– Вот, видишь, не сможешь отказатся, — деп өзү да күлүп калды.
Квартирага кирип:
– Ты пока прими душ. Я че нибудь приготовлю, — деп шашып кухнясына кирип кетти.
Душтан чыксам:
– Надеюсь, никуда не торопишься? — деп сурайт.
– Куда мне торопиться, в полночь. Тем более, ты не хочешь меня отпускать, просто так,- деп, дагы тиштеп койдум.
– Тогда, жди. Вот пульт, пока телевизор посмотри. Я быстренько в душ, потом стол накрою, — деп кирип кетти.
Ойлоно баштадым: “Бүгүн бир болсо шанс бар окшойт” деп.
Чачына чачыгын түйүп, үстүнө жука халат кийип душтан чыкты. Анча чоң эмес эмчегинин үрптөрү халатынан тикчийип чыгып турат. “Охх, бүгүн кечке мени караткан аппак эмчектин үрптөрү…” — деп көз жүгүртүп койдум.
– Сань, пошли, поможешь, — деп чакырып алды. Өткөн кеткенди сүйлөшкөнчө, столун жасадык. Вино алып, менден сурап калды:
– Ты же, пьёшь?
– Да. Но, покрепче не найдётся?
– Во, мужик! Для тебя найду, — деп, коньяк алып чыкты.
Ага винодон, өзүмө коньяктан куюп, кагыштырып көтөрүп койдук. Тамагын салып, күйпөлөктөп жүрсө, аялымдай сезилип кетти. Чындыгында, бир турмуш көргөн аялдардын эркектерге кылган мамилеси башкача болуп калат эмеспи. Тамак жегенче, күйөөсү, андан кийинки жигити тууралуу айтып, акыркы 3 жылдан бери эч кимиси жок экенин баса белгиледи.
– Знаешь, вот, прям хочется с кем-то дружить, довериться. Но, с кем? А? — деп агынан жарылды.
– Ну, тот человек, который нуждается в тебе, сам тебя найдёт. Пока, придётся потерпеть, — деп көңүл айтып койдум.
Көпкө сүйлөшүп отурдук. Бир бөтөлкө коньяктын жарымынан азы калды. Башым эңги-деңги болуп, Сашанын айткандарына “аха” деп коюп гана, уйку тарта баштады. Саат 1:30 болуп калганда:
– Саша, мне завтра утром надо будет зайти в один проблемный объект. Поэтому, лучше немного отдохнуть…, — деп керилип чоюлуп калдым.
– Ах, да, щас. Извини, я такая болтунья. Особенно, когда выпиваю, — деп, шаша-буша столдун үстүн жыйыштыра баштады. Мен туалетке карай жөнөп баратып, тар жерден шап кучактап алдым да, көзүнө тигиле карап, акырын эриндерине жакындай бердим. Жыпар жыты аңкып, делебем козуп, котогум таштай болуп катып калды. Амына туштап туруп, көт жагын өзүмө карай ныгырып алдым да, жумшак, ысык эриндерин соруп баштадым. Эч кандай каршылык жок.
Бир колум мн бетинен сылап, чачтарынан кармап сорушуп, бир колум мн көт жагынан котогума ныктап, акырын ылдыйлай баштадым. Кыңкыстап, бошошуп баратты. Колу мн менин котогуму сыйпалап жатып, көздөрүн ачып, түшүнбөгөндөй түр көрсөтүп койду. Көтөрдүм да, спальняга жөнөдүм.
– Нет-нет. Давай, лучше, туда, — деп гостиннаяны көрсөтүп калды. Ал жакта диван кресло бар, узун, чоң. Алып барып жаткыздым да, үстүмдөгү футболканы чечип ыргытып, анын жука халатынын көкүрөгүнө башымды тыгып, эртеден бери эңсеткен аппак эмчектерин жалап жуктап өпкүлөп баштадым. Жылаңач денемди, башымдан сылап, өзүнөн кетип туйлап жатты. Халатынын алдын ачып, өпкүлөп киндик жагына түштүм да, трусигинин сыртынан амын укалап баштадым.
– Ну, сними же…, — деп жалбарып баштаганда, акырын чечтим трусасын. Амы сыпсыйда, бир да жүн өспөгөндөй таптаза. Кармана албадым, акырын өпкүлөп ылдыйлап бардым да, тилим мн клиторун ойнотуп койдум.
– О боже, че делаешь?…, — деп көкүрөгүн көтөрө чачтарымдан мыжыгып кармап алды. Клиторун соруп, акырын эки манжамдын учун ойнотуп тыга баштадым. Кыз туйлап болбой калды. Сандары мн менин башымы кысып, чачымды мыжыгып алып, кыңшылап баштады. Амы былчылдап сууланышып, өзү да эс учунан тана туйлап, титиреп-титиреп жатып калды. Душка чыгып бети-башымды чайкап келдим да, шортам мн кошо трусамды чечип, соройгон котогумду кармалаганча, жылаңач жаткан Сашанын аппак денесине, келишкен келбетине, сулуулугуна суктана карап алдым.
– Сань, постой. Извини, пожалуйста. Но, ты ничем не болеешь? — назик каргылданган үн мн сурап калды.
– Не бойся. Я абсолютно здоровый. Могу медкнижку показать, — аппак, жумшак денесин аймалап өпкүлөп жаттым, чопулдатып.
– Дурак. Дай потрогать, — деп, котогумду назик колу мн кармалап, кысып көрүп:
– Блин, у тебя такой массивный?
– А ты как думала? А, ну-ка, раздвинь ножки, — кулак түптөрүнөн өпкүлөп жатып шыбырадым.
– Этот стояк спешит тебя трахать.
– Но, только по чуть-чуть, помедленнее. Хорошо.
– Постараюсь, — деп учун акырын салып көрдүм. Акырындан тереңдеткенче чыгарып киргизе бердим. Дем алуусу тездеп, туйлай баштады. Сууланышкан ысык амы ушунчалык тар экен, ар тыкканым сайын кысып абдан жагымдуу болуп жатты. Акырындан ритмди тездете иштей баштадым. Толук киргизип, чапылдаган үн чыгара сигип баштаганда:
– О боооже, где ты был раньше?! Выеби меня, как последняя сучка, — деп жалбарып, мойнума асылып алып өпкүлөп, суранып жатты. Коньяк ичип алганда түшүшү кыйын болот, негизи.
Атайын, шашпай узак сигейин деп позаны өзгөртпөстөн чапылдатып кага бердим. Акыштап кыңшылаганы мага күч берип, андан бетер терең матырып сиге бердим. Бир кезде, титиреп-титиреп шалк жыгылды диванга. Оодарып жаткырдым да, акырын арт жагынан сала баштадым. Көтүн бир аз көтөрүп, назик онтоп, баш жагында жаткан халатын мыжыгып кыңкыстай баштады. Көтүн эки колум мн мыжыгып алып, денесинин сулуулугуна тамшана итере баштадым. Узууун узун чыгарып киргизип, туйлатып айласын кетирдим. Меники келип калганда, чыгардым да белине аттырып салдым.
– Блин, негодяй. Принеси бумага туалетную. Вытри, — деди эркелеген үн мн.
Туалеттен бумага алып келип, аарчып бердим да, өзүм душка кирип чайканып чыктым. Чыксам:
– Давай, в спальню. Тут вдвоем не поместимся, — деп спальняга тартып кирди. Кирип эле, гүп жыгылдык экөөбүз тең. Чалкаман жатсам, үстүмө жатып алды да:
– В жизни первый раз такого стояка встретила, — деп мурдумдан чымчып, котогума колун сойлотту.
– Какого? — сурап коём.
– Такого жёсткого и массивного. Еще длиньше, наверное.
– Наверное.
Бир аз сүйлөшүп жатып, уктап калыпмын.
Телефонго келген звоноктон улам ойгонсом, саат 10. Шаша буша кийинип баштадым. Уйпаланган чачына көмүлүп жаткан Саша башын көтөрүп:
– Куда это ты?
– Ночью говорил же. У меня встреча.
– Ах, да. Забыла. Когда приняла твой стояк, все с головы слетела, — деп ырсайып койду. Бетимди жууп келип:
– Давай, созвонимся, — деп, бетинен өөп коюп, жөнөй берсем:
– А, кто устанавливать будет мне тумбу?
– Я сам. После обеда освобожусь. Приду со всеми инструментами.
– Ла-адно. Жду, — терең дем алып алды да:
– Теперь с нетерпением, — деп, бечара болгон түр көрсөтүп койду.
Машинеме отуруп алып — “Дальше, кандай болот экен эми?” — деп ойлонуп койдум.
Уландысы бар…
Окуя жазуу бөлүмү. ❤️Ушул кнопканы бас !
