2003-2005-жылдары эл аралык уюмдар уюштурган семинар-тренингдерге көп катыштым. Семинардын шылтоосунда Ысык-Көлгө, Бишкектин четиндеги эс алуучу жайларга ай сайын барчу элек. Кырызстандын ар жеринде иштеген коллегалар чогулуп, күндүз семинарда, кечинде барда же табият койнунда эс алып, жыргачубуз.
Бир жолу Ысык-Көлдө уюштурулган тренингден чыгып, кечинде чогулуп жээкке барып вино ичип отурдук. Каалагандар сууга түштү. Таластан келген бир коллегам менин жанымда отурат, аты Наргиза. Жашы менден бир-эки жаш улуу.
Башында жанаша отурду, анан колтуктап алды. Бир-эки бокал вино ичкенден соң, билегимди акырын сыйпалап койду. Кыялым бузулуп, алигим ойгоно баштады. Билмексен болуп, эмчегине кол тийгиздим. Ал жакшылап карма дегенсип, көкүрөгүн мага ыңгайлуу кылып тосуп берди. Башкалар байкап калбасын деп, колумду тартып алдым. Ал болсо, улам жабышат.
Бака-шака түшүп, күлүп отурабыз. Кимдин колу каерде экенине эч ким көңүл деле бурбай калды. Мен улам-улам анын эмчегин кармалап коём. Бир маал Наргиза нары көздөй кетип, биз менен отурган кыз-келиндердин бир-экөөсүн чакырып, сүйлөшүштү. Кайра келип, үчөө мени сүйрөгөн бойдон көлгө алып барып, сууга алып кирип кетишти. Сүзгөндү жакшы билбейм, бирок чоочуганымды билгизген жокмун. Мени аябай сууга бышышты. Ара-чолодо Наргиза эки-үч жолу суунун ичинде алигимди кармалап жиберди. Кыздардын бул кылыгы мага жага баштады. Бираздан кийин жээкке чыктык. Ошо менен тамаша уланып, башкалар да бири бирин сууга бышканга өтүштү. Мен шортам менен футболкам суу болуп отуруп калдым.
Наргиза мага келип:
-Бас, кийимиңди кургатып берейин, менде үтүк бар, — деди.
Экөөбүз отелге кайтып, анын бөлмөсүнө кирдик. Жеткиче мен ар нерсени ойлоп, бүгүн түнү менен аны айкырта имерип чыгам деп пландадым.
Бөлмөгө кирип эле чечиндим:
-Шейшебиңе оронуп турайынчы, турсийимди да кургатып бер,- деп анын көзүнчө эле жылаңач болуп, шейшепке оронуп алдым.
Ал менин кийимдеримди үтүктөй баштаганда, акырын барып үтүктү сууруп, футболка, шорта-турсийимди алып, балконго чыгып илип койдум. Кайра бөлмөгө кирип эле Наргизаны кучактап, мойнунан өпкүлөй баштадым. Ушуну эле күтүп тургансып, ал деле мага чырмалыша түштү. Ошол бойдон диванга кулап, үстүндөгү кийимдерди чечип ар жака ыргыттым. Көпкө өбүшүп, эркелешип эрмектештик.
Наргиза арык-чырай, аппак болчу. Жан жеринде бир түк жок. Денеси жылмакай, өтө жагымдуу.
Бир маал ал “токтой тур” дегенсип, ордунан турду. Колумдан тартып, дивандын бурчуна мени отургузду. Бутумду талтайтып, эки колум менен артка таянып отурам. Акырын менин үстүмө минип, алигимди жан жерине тыкты. Көзүн жумуп, бир аз токтоп турду, анан акырын кыймылдай баштады. Кумарлана үн чыгарып, үстүмө отурган бойдон “иштеп жатат”. Анан позаны өзгөртүп, ошол отурган бойдон мага артын салып секиргенге өттү. Белин ийип алган. Артынан кучактап, колумду түкүрүк менен суулап, эмчегин укалай баштадым. Бул ага огобетер жагып, аңкыштаганга өттү.
Белинен кучактаган бойдон ордуман туруп, аны диванга тоңкойгон абалда жаткырдым. Артынан иштегенге өттүм. Бир колум менен жамбашын, бир колум менен белинен кармап алгам. Жамбашын катуу мыжыгый бергеним үчүн кызарып кетти. Бирок мунун баары Наргизага жагып жатканын сездим. Башында акырын үн чыгарып, анан баарын унутуп болушунча кайф кыла баштады. Жээкте ичкен винонун деле таасири болду окшойт.
Канча убакыт “эметиштик” билбейм. Ар кандай позаны сынап көрдүк. Наргизанын үнү улам катуулап баратты. Бир маал коңшу бөлмөдөгүлөр дубалды дүкүлдөтүштү. Ошондо гана өзүбүзгө келе түшүп, токтодук. Кучакташкан бойдон душка жөнөдүк. Дубалдагы чоң күзгүнүн алдында ал роковинаны кармап белин ийди, мен колум менен анын жан жерин укалап, акырын “алигимди” сайдым. Көп өтпөй эле айкырган бойдон “ишимди бүтүрдүм”. Наргизаны кучактап, жаным жай алып, кыймылымды токтотуп туруп калдым. Наргиза болсо чүчкүрө баштады. Токтобой, бир канча жолу чүчкүрүп: “Кечир, мен оргазм алганда чүчкүрөм”,- деп күлүп жиберди. Экөөбүздүн көздөрүбүз күзгүдө чагылыша түштү. Наргиза уялгансыды. Мен аны ыңгайсыз кылбайын деп, кайра эркелете өбө баштадым.
Ошол түнү Наргизанын бөлмөсүндө жатып калдым.
Эч ким ойгоно электе туруп, кийинип өзүмдүн бөлмөмө келип жуунуп, тамактанганы чыктык.
Кечинде биздин кайфты бузуп, дубалды дүкүлдөткөн адам ким экенин да билбейм. Негизгиси, өзгөчө түн болду. Ошол күнү кечинде үйгө кайттык.
Арадан он жылдан көп убакыт өттү. Айтсам, ишенбейсиңер, бирок ошол түндө кийген футболкам азыр деле бар. Бир жери жыртылган жок. Турат шкафты ээлеп. Футболкам суу болбогондо, Наргизанын бөлмөсүнө барат белем же жокпу, билбейм. Ошону кургатайын деген шылтоо менен жыргалга батпадыкпы.
Андан кийин Наргизаны Бишкекте бир канча жолу семинарларда көрдүм, бирок көлдөгүдөй мүмкүнчүлүк болбоду. Ыңгайын тапсам, аны дагы көбүрөөк чүчкүртүп жыргалга батырмакмын…
