Нике түн.
Үйдо эртеден кудалар күтүүго дайардык көрүү башталды.Бул күн менин күнүм эле.Анткени мен көптөн бери сүйлөшүп жүргөн жигитке макулдугумду берип турмушка чыгып жаткан элем.
Буга чейин көп эле урушуп тарынышып көп ай бою сүйлөшпөй. Жада калса өзго жигитер менен мамиле куруп да жолуугуп да өбүшп да жүрчүүмүн. Бирок тагдырга буюруп койгон экен ал мени алып кеткени жатат.
Эл кети апам бир сыйра кийим,ак жоолук берип «Кийинип жөнө,убакыт болду » деп чыгып кети. Кен өзүнчө эле бактулуу болуп кийиндим. Жөнөп жатып атакемдин жанына барып ыйлаганын көрүп ыйлап ийдим. Атамдын айткан сөзүн эч унутпайм.»Бизди уят кылба…» Баары менен коштошуп машинеге олтуруп артымдан бир машине болуп туугандар жөнөштү.Бизде ушинтип узатып кыздын кыз экенин элге айтып келет.
Үйго жетип нике да окулду.Женелер Төшөкту салып башташты мени болсо өзүнчө сезим коркуубу же бакытпы билбейим. Бир убак элдин баары чыкты женем калып «Коркпо баары жакшы болот» деди. Бир аздан кийин менин жаным Жан кирди мени көпкө кучактап туруп жузүмө жабылып турган жоолукту ачып уялып турган бетимден сүйдү акырын апак шейшеп салынган шейшептин жанын алып барып «Коркпо биз түбөлүк бирге болобуз.» деген бойдон өпкүлөй баштады. Мен да коптөн бери сагынып калган оозунун даамын татып тилин жутуп ийчүүдөй соро баштадым. Ал болсо менга апам берен жанагы узун көйноркту чечип, эмчектеримден ушалай баштады. Мен болсо кызыктай болдум анткени ушуга чейин балдар менен өбүшүп жүрсөм да денемди карматканды жактырчуу эмесмин.Качкагча арекет кылып колун кармасам «мурда макул дечүүмүн азыр сага бул жардам берет» деп болбой койду.Бүт жыланач калганда озу чечин башдабы. Фудболкасын чечим менин жыланач турган экинчи размериме тийгенде ушунчалык керемет десен. Шымын шыпырып турсисын чечкенде кызыктай болуп калдым. Аңткени мындайды мурда көргон эмес экемин. Акырын жаткырып жакын келип өзүнүкүн бары бери сүргүлөп баштады. А мен тырышып калгам. Ал кырын түртүп киргизди элдер айткандай ооруган жок бирок корктум. Өзүмдү бош койууну көпкө чейин сурады, кайра-кайра салат мен тырышам болбойм, акыры ал бүтүрүп салды. Ошентип олтуруп бир саат отү. А кандан кабар жок. Кичине жатып кучактап менин колумду өзүнүкүнө койуп «камалачы турсун» деди. Мен андайды көрбөгөн жаным кызыктай сезим менен кармалап тургузуп бердим. Мунусүнда унчукпай жатым ал киргизип иштей баштабы. Бирок жанагында жаны киргенде эле чарчаганы билинип турат эле ошогобу жакшы иштебей эле жаныма жатып «кан жоко» деп мага карады. Мен ишенгим келбей чындап элеби мен эчнерсе сезбедим оору да жок дедим. Ал болсо эмне «бироо менен болгонсунбу, чынынды айт?» деп суроо сала баштады.
-Жок болгон эмесмин. Сүйлөшкон жүргөнүмдү баарын айтканмын сизге-дедим буга чейин экөөбүз бири бирибизге сөз берип сырларыбызды ачканбыз.
-Анда бир дерден кокус түшүрүп алдынбы? Мен укам кыздар катуу жыгылганда да түгүп калат деп.
-Андайды да билбей. Жок андай да болгон эмесмин. Эми эмне кайра жибереспи мени?
-Жок. Эмне болсо да болду. Сен меникисин. Мен деле таза адам эмесмин. Бул менин кунөм бир убакытар бир кыз менен болуп кыздыгын алгам бирок өз каалоосу менен. Кудайдын кыланы бул сени жакшы билем, жакшы көрөм сен меникисин эч жака кетпейсин. Бул нерсе мен үчүн башкысы эмес. Бирок кан чыгарып кой азыр женелер сурайт. Деп туруп кийинип чыгып кети. Анан акырын ийнелигим менен колума сайып канчыгадым. Карап бала төрөлгөндөй сүйүнчүлөгөнү чыгып кети.Жан болсо жарым саатан кийин келип кучактап жатып алды.
Кудайга шугур, мен андан ыразымын мен тарынып «эмне үчүн алдынз»- деп ачууга алдырып айткан сөзүмө да унчыкпайт. Башка киши болгондо «сен кыз эмес элен» деп мойнуна олтуруп алмак эле. Пери никине окшогон окуяларды окуганда Жандан ушунчалык ыраазы болуп кетем. Бизде башкаларга мактана турган жерибиз жок, бирок бакытыбыз бар.
