Кайран кана менин жашоомдо эстеп эле отура берген кундор кетти. Ал кундорду ичим сыздап эстеп эле журом азыркы жашоомдо… Кайрылып келбейт ондуу эми жерди он беш метр казсам дагы келбеген кундорум кетти аркасын карабай… Ооба биз биргебиз, ар бир танды бирге, чогуу тособуз. Жок, жанылышам, чогуу тособуз десем туура эмес болчудай, тагыраагы танды сенин жанында жатып жалгыз тосом, сен жанымда жоктой озум жалгыз тосом десем болот…
Ойгонуп бир топ убакытка турбай жатам, а бирок сен ойгонбойсун, уктай бересин озундун подушканды кучактап, мени менен ишин дагы жок. Анан мен туруп кетем. Мен тургандан эки уч саттан кийин турасын. Жанында жатып ойгонгондо сени ооп, жыттап кутман танын менен жаным деп ойготкум келет, бирок билбейм эмнегедир такыр антип ойгото албай койдум, айрыкча акыркы жылдары… Мурдакыдай чогуу ойгонсок дейм, коп кыялданам. Козумду ачарым менен сен да коз ачып ойгонуп, мени жылмая, суктана, суйуу жана кумар толгон коздорун менен карап мени ооп кучагына кысып кой бербей, мага кутман тан каалашынды каалайм.
Бирок ал кундор артта калды, эми ал кундор келбесе деле керек, мындай жашообузда ал менин эн алдынкы кыялдарымдын бири болуп кала берет… Сен туруп келип мени опкун келбей жакын келип ооп кучактап аласын, ооба бир топко эркелешкин келгенин сезем, бирок билбейм негедир жончу, турчу деп кучактата койбой кача берем…
Эрте турбайсын деп наалып алам. Менден мурда туруп мени ойготкон кунун болобу деп… Кечинде мени сылап сыйпалап жаттын бир топко бир нерсени айта албай, же жатып мени менен суйлошкун келдиби ким билет, колунду мен жака жылдырып санымды сылап кармадын, колунду алып койсом кайра эмчегимди кармап аракетинди кылдын. Бирок мен таптакыр ээрибей койдум. Акыры тажадынбы же мени кыйнагын келбедиби, айтоор тетири карап жатып уктап калдын.
Кечир мени… мен муздак болуп жатканым учун кечир мени… Билбейм эмнеге мындай болуп жатам, же сен озун ал нерсеге куноолусун, же мен бир жерден ката кетирдимби билбейм, мага эч нерсенин кызыгы жоктой, сен дагы мурдакыдай эмессин, баардык кылганын оз каалон менен эмес мени алдап кылып жаткандай сезилет мага… Ооп жыттап кармалап же суйлосон деле кыжырым келет, сен азыр мага тийбей эле койсон деле ыразыдаймын. Мурдакыдай бекем кучакташып, тигиле карап бир бирибизге тойбой, кечке обушуп, кучакташып, кармалашып, кумар канбай эзилише сигишким келет ич ичимден.
Биз жаны уйлонгон убакта секске тойбой сен мени кууп келип жыгытып кийимдеримди чечип комнатанын бурчтарына ыргытып, менин устумо жатып денемдин баарын ооп жыттап мага тойбой суктанып, озундун жаныбарынды салбай мени копко чейин эркелетип ооп жыттап анан салат болчун, мен дагы сенден калышпай сенин денендин кайсы жери оозума жакын болсо баарын обо берчим жийиркенип жаман корбой, мен дагы ошол убактарда сага тойбойт болчум.
Анан жаныбарынды салып сигип баштаганында мени жон каратпай бетимди оозумду мойнуларымды калтырбай ооп жыттап кылат элен, мен алдында торго тушкон чымчыктай жалдырап жалбарып суранат элем, сен мени эркелетип жаным алтыным деп жаныбарынды чыгарып ичиме оз дене суюктугунду куюп жатып калат болчун, сен жумуштан келгенче мен сени сагынып, мен сени кууп барып жуунуп жаткан жеринден кирип ал жактан сага тойгончо чыкпай.
Сага тойгондо гана чыгып анан тамагынды берип кечиндеси кучакташып ыссык тошокто уктайт болчук, кышында жумушка баргын келбей жумушуна чалып алдап ооруп калдым деп кечке кучакташып жаткан кундорубузчу, азыр баары тетири койчу, жончу, турчу ары, тийишпечи деп эле калдым, мунун баарына жашоо же башка бир киши куноолу эмес, сен озун куноолуусун деп ойлойм. Мындан аркы жашообуз кандай болот экообузго тен белгисиз.