Досумдун баяны.
Азыр эстесем, студенттик күндөрүм башкалардыкындай болуп отуруш, дискотека, көңүл ачкан учурлар менен эсте калбаптыр. Анткени, биринчи курстан тарта иштеп баштагам. Окуу, жумуш, үй. Күн сайын кайталанган маршрутум ушундай. Ошол кезде башкалар үчүн «ботан» сезилсем керек деп ойлойм, бирок кан кайнап турган учурум эмеспи, ой-кыялдарым таптакыр ботандардыкындай эмес эле…
Үйүбүздүн маңдайында тизилген павильондор бар болчу, мен Женя эженин такай кардарымын. Шар сүйлөп, кыткылыктап күлгөн, карапайым мүнөз аял. Жашы кыркка жакындап калса да, мода менен кийинип, театрдагы балериналардан кем калбай боёнот.
Мен түнкү саат 12ге чейин иштейм, жумуштан машина алып кетип, дал ошол павильондордун жанындагы аялдамада калтырат. Кайсы бир күнү иштен келип, үйгө аркы-берки алганы дүкөнгө кирип калдым. Женя эженикинде чакан майрам болуп жатыптыр, ыңгайсыздана түштүм. Үстү оюлган тортту тегеректеп, Женя эже өзү, мен мурдатан тааныган курбусу жана бир эркек отуруптур. Учурашып эле , алчу нерселеримди айта баштасам, эже жакындап келип мени кучактады да, «сен мени куттуктабайсыңбы? У меня сегодня день рождения!», деп тамаша-чын аралаш бултуңдап алды. Беркилер карап отурушпай, мени ортого чакырып, колума вино карматышты. Тост айтылып, майрамдык маанай уланып кетти.
Улам «кетейин» десем, эже кетирбейт. Бир-эки сааттан кийин берки коноктор сыртка чыгып кетишти, биз жалгыз калдык. Эже кыйла эле кызып калган, биринчи сүйүүсү тууралуу божурап отурат. Бир маалда чоочугансып ордунан тура калды да, мени кучактап, өпкүлөп кирди. Андан мындайды күтпөгөн жаным, нес болуп туруп калдым. Эринимден соруп, онтолоп атты… Колу соймоңдоп, алигимди ушалайт. Оюмду жыйнап, «эшикти кулпулап салалычы?!» дегенге жарадым. Женя эде шуулдап, айтканымды аткарды да, мени витринанын аркы жагындагы керебетке жетеледи.
Экөөбүз тең чечиндик. Инициативаны колго алып, аны жаткырайын десем, отура калды да, алигимди өпкүлөп, соруп баштаса болобу! Өмүрүмдө биринчи жолу мындай жыргалга баттым! (Ал күнгө чейин порнофильмдерде гана андай жыргал болот деп ойлочумун). Бирде тез тезден соруп, чопулдатса, бирде жайлап калат… Көп өтпөй денем калтырап барып, вулкан атылды. Эже ордунан кыткылыктап күлүп турду да, тамеки күйгүздү. Мени телмире карап отурат. Мен керебетте дырдай жылаңачмын.
Бир топтон соң «жактыбы?» деп сурады. «Ооба» дегенсип, баш ийкедим. Тамекисин өчүрүп, жаныма келип жатты да, төшүмдү өпкүлөй баштады. Жөн да өппөйт, шимирип, жыттап жыттап… Тили төшүмдөгү түктөрдү аралап, кытыгым келип, кайра дүүлүгө баштадым. Ишибиздин экинчи сериясы да кызыктуу уланды. Эже мага отуруп алып, шашпай чапкылады. Эки колун башынын артына алып, торсойгон төшүн алдыга чыгарып алып, секирди .. Бир маалда чарчады окшойт, үстүмөн түшүп, алдыма жатып берди… Тарсылдатып барып, вулкан аттырдым..
Анан кучакташкан бойдон уктап калдык…
Ойгонсом, үстүмдө калың жууркан, жалгыз жатам. Кийинип алып, сыртка чыктым. Таң эбак атып, шаар жанданып калыптыр, Женя эже дүкөндүн алдын шыпырып жүрөт. «Сабакка барасыңбы? Курсагың ачса керек, токтой тур, азыр чай ичебиз» деди да, мени ичкери кийирип кетти. Кыязы коңшулары көрбөсүн деди көрүнөт…
Ошол кезден тарта бир топко чейин түнкүсүн жолугуп турдук. Кээде өзү чакырат, кээде мен каалайм. Ар дайым жаңы нерселерди үйрөткөн төшөк сабагындагы мугалимим болду десем жаңылбайм. Экөөбүз дагы канча практика жасамакпыз билбейм, мамилебизге бир күтүүсүз окуя чекит койгон. Ал тууралуу балким, кийин айтып берээрмин…
