11-класста окуп жүргөн кезибиз. Классыбызга шаардан жаңы кыз келген. Аты – Зулфия. Татынакай, бою узун, шайыр. Биздин кыштакта таенеси менен чогуу жашачу. Угушума караганда, жигиттер менен көңүл ачканды жактырат. Түндө алардын үйүнүн жанына 18-25 жаштагы уландар топтолгон учурларды көп көрөм.
Зулфия 17ге толо элек болгонуна карабай, өзүнө кыйла жакшы карайт. Чоң кыздардай боёнот. Башка кыздарга окшоп ак кофта, кара юбка эмес, түркүн түстөгү кийимдерди киет. Эжеке-агайлар мажбурлаганда гана мектеп формага өтөт. Анда да өтө кыска юбка кийип алчу. Бутун алмаштырып отурганда ичиндеги турсийи даана көзгө урунат. Кээде анын санын, жамбашын тиктеп сабакка деле көп көңүл бурбай калам.
Өз курагына салыштырмалуу өтө эрте “ойгонгон” бул классташымдын даамын таткым келе берет. Ошентип, Зулфиянын көңүлүн алганга аракет кыла баштадым. Аны менен чогуу партада отурган кыз менен орун алмаштым.
Зулфиянын жанына “көчүп барышым” ага да жакты, кылыктанып мага жылмайып койду. Бутун алмаштырып алган, кыска юбкасы өйдө сүрүлүп, аппак саны көрүнүп турат. Сабакка көңүл да бурбай калдым, оюм ошол сандарда жана Зулфиянын мамагында.
Алгач жөн эле отурдум. Чыдамым кетип баратты. Бутумду анын бутуна жакындаттым. Ал да акырын мен тарапка жылды. Алгач жөн эле тийип турган буттарыбыз улам бири бирине ыктап, жакындаша баштады. Санынын ысыктыгы ай… Дүүлүгүп баратам, делебем козголуп, жыныс мүчөм тике туруп калды.
“Физика” сабагы. Агайыбыз жоош болгондуктан, шоктук кылгандар көп. Бирок мен шоктук кылчу эмесмин. Агайды сыйлап, ар бир сабагына көңүл коюп, сөзүнө кулак төшөп отурчумун. Зулфиянын жанына өткөндөн кийин баары өзгөрдү. Агай эмнени сүйлөп жатканына, айланадагыларга маани бербедим…
Жанымдагы оттой жанып турган кыздын бутуна бутум тийип, ырахатка батып баратам. Бирок бут менен иш бүтмөк беле. Чыдабай, акырын сол колумду партанын астына киргизип, Зулфиянын санын сыладым. Ага жакты окшойт, бутун мен тарапка дагы да жакыныраак кылып сунуп койду. Ошентип “Физика” бүткөнчө анын санын сылап, рахат алып отурдум. Андан кийин “Тарых”, “Астрономия”, деги сабактардын баарында менин колум Зулфиянын санында болду. Агай-эжелер парталарды аралап жүрүп калса, акырын колумду чыгарып алам, анан кайра сан сыламай… Арадан бир жумадай убакыт өттү. Бул аралыкта менин колум Зулфиянын эки санын гана эмес, алаасына чейин жетти.
Классташым үйдө да, көчөдө да оюмдан кетпей койду. Жок, бул сүйүү эмес. Мен аны менен дене кумарына баткым гана келчү. Бирок дүүлүккөндө анын “кыздыгын” алып койсом, анан кантем? Ушул гана мени токтотуп турат. Не кылсам, “тиягына салбай” эле эметсемби… Өөп-жыттап, мамагынан кармап, жылаңач денесин сылап-сыйпалап эле кумардан чыксам кантет? Ушундай ойлор менен түйшөлүп, кээде түн жарымга чейин уктай албай жатам. “Казыгым” тик туруп, кагылганга жер таппай, диванды тешип жиберейин дейт.
Бир күнү эртең менен мектепке чогуу кеттик. Класска кирип баратканда ага “сабактан кийин бөлмөдөн чыкпай тур” дедим. Ошол күнү сабактар аябай узун болуп, убакыт өтпөй калгандай сезилди. Акыркы сабак бүтүп, классташтардын баары буюмдарын жыйнап, чыгып кетишти. Зулфия шашпай отурат. Мен деле шашпадым. Китептерим партанын үстүндө чачылган бойдон турат. Экинчи сменанын башталышына жарым саат убакыт бар. Бөлмөнүн эшиги ачык. Жаап коёюн деп баратсам, сырттан жакын досум кирип калды:
-Сени күтүп жатам, баспайсынбы?
-Кете бергиле! – дедим.
Досум менин мүнөзүмдү, кыздар дегенде ичкен ашымды жерге коюрумду жакшы билет. Ал Зулфияны көрүп, баарын түшүндү. Кууланып, мага карап күлүп койду-да, эшикти сыртынан жаап кетти. Зулфия болсо эч нерсе билбегенсип, калп эле жазып отурат.
Жанына басып барып, колунан кармап тургуздум. Наздангансып, “койчу” деп койду. Кайдан коймок элем, ого бетер күчөп, белинен кучактадым. “Эжеке кирип калат” деп шыбырады. “Коркпо, баары түшкү тамакка кеткен” деп алкымынан жыттадым. Зулфия көзүн жумуп, башын өйдө көтөрүп, алкымын ого бетер мага жакындатып атты. Бир колум менен белин имере кучактап, экинчи колум менен жамбашынан кыса кармадым. Зулфия ыңкылдагансып үн чыгарды. Бул жараян мага да, ага да жагып жатты.
Эриндерибиз жармашып, көпкө өбүштүк.
Кыздарга сөөгүм бош болгону менен сексте көп тажрыйбам жок. Эми гана 17ге толоюн деп турсам, тажрыйба кайда. Кыздардын мамагын, жамбашын кармап эле жүрбөсөм, “чоң иш” жасай элекмин. Мендеги болгон тажрыйба — эротикалык кинолордогу окуялар.
Зулфиянын артынан кучактап, мамагынан кармадым. Ах, чиркин. Мынча сонун! Көйнөгүнүн топчусун чечип, колумду салдым. Эмчегинин үрпүн акырын укалап, мойнунан жыттай баштадым. Экөөбүз тең чексиз кумардын кучагына батып бараттык.
Бирок бат эле жарым саат өтүп кеттиби, коридордо окуучулардын ызы-чуусу башталды.
“Кечинде саат 10до биздин үйдүн артына кел”- деп, Зулфия шашып топчуларын кадап, буюмдарын жыйнап, чыгып кетти. Мен болсо, дүүлүккөн бойдон турам. Карасам, шымымдын аласы бир аз суулашып калыптыр. Сумкам менен ал жеримди жаап, акырын мектептен чыгып, үйгө жөнөдүм.
Түнкү саат онго жакын Зулфия жашаган үйдүн артына бардым… 😉
