КУДАЧА КЫЗ
Келинчегимдин артынан коп чуркадым, суйуумду бир нече ирет билдирип,бирок жакшы жооп ала албаган сон ага жетуунун бир гана жолу бар экенин билип ала качып алгам. Жашообуз жаман болгон жок. Бири-бирибизди тушунушуп, мен аны суйуп, ал мени сыйлап,уруш- талашы жок омур суруп жаттык. Эки балалуу болуп, балдарыбыз ортобузду мурункудан да жакындатып койду. Балдарды бакчага берип, экообуз тен иштейбиз. Кечинде чогулганыбызда биздин уйдо майрам. Бир гана болмолуу кичинекей уй болгону менен ичинде чон бакыт бар эле. Азыр деле бактылуубуз, бирок менин журогумду эзип, куноолуу сездирген бир окуя сыр болуп катылып келет.
Бир куну кечинде жубайым кичинекей бала которгон агамдын балдызын уйго ээрчитип келип калды. Бул кайдан журот дегенсип, тан кала караган мени ашканага жетелеп барып:
-Жолдошу менен таарынышып кеткен окшойт, айтпай койду. Айылга кеткен аялдамада жалгыз отуруптур, ал жакка маршрутканын токтогону качан. Бараар жерим жок дегенинен ээрчитип келе бердим. Эртен женемдердикине жеткизип коерсун,бугун биздикине туноп алсын,-деди. Кочодо жургон селсаякты эмес, кудача кызды ээрчитип келип жаткандан кийин жок демек белен. Макул болдум. Жылуу тамагын даярдап, келинчегим кудачаны жакшылап коноктоду. Баланды коргонум деп колуна тыйын да карматты. Сыртка чыгып барып памперс, дагы бир керектуу нерселерин сатып келип берип куйполоктоп эле жатты. Мунусу албетте, менин агам менен женеме болгон урматы экенин билип кубанып жаттым. Бирок мага кудачанын минтип журушу жаккан жок. Козу ойноктоп, шойкому бар келиндей корунду. Кыз кезинде эле коп басат деп угуп калчумун, ошонусунун азабынан куйоосу уйдон кууп салды го деген ой келди. Сыр бербей бир болмого тыгылышып жатып калдык. Жатаарда келинчегим:
-Эртен ишемби, бирок мен жумушума барыш керек болуп калды. Балдардын уйкусун кандырып, курсагынарды тойгузгандан кийин кудачаны женемдикине жеткирип кой. Балдар да чон аталарын коруп келсин, машинага салып ал, -деди. «Эл дем алса сен иштеп…..» — деп бир сыйра кункулдомуш болуп жатып калдым. Эртен менен келинчегимдин кайсы убакта туруп кеткенин билбей уктап калган экенмин. Акырын башымды которсом баары эле уктап жатышат. Мен да бир аз жата турайын деп кайра жуурканга башымды каттым. Менин ойгонгонумду билдиби, кудачам оордунан козголгондой болду. Кийинип алайын деп жатат го деп сыр бербей жаттым. Жуурканым кыймылдап, коюнума бироо кирип келе жаткансыды. Келинчегим кете элек турбайбы, убакыт эрте болгонунан кайра бир аз жата турайын деп жатат го деп ойлогонумча эле жыланач бойдон кудачам коюнума кирип келсе болобу. -Эмне кылаарымды билбей калдым. Ордуман тургузбай устумон басты:
-Эмнеге менден качасыз. Мендей сулуулар сизге жакпайбы, же аялынызды эч кимге алмаштыргыныз келбейби? Эртеден бери кантип ойготоорумду билбей аран карманып жаттым, сообума калыныз да. Баары бир эч кимге айтпайбыз,- деп жылмандап кокурогун мага такап, бети-башыман сылап жиберди.
-Кудача, бул эмнениз, ары болунуз, балдар ойгонот,- -дедим шашкалактап.
-Эркек эмессизби?
-Эмнеге эркек эмесмин.
-Жапжаш келин озу келип жатканда мумкунчулукту колдон чыгарып жиберген эркектик иш эмес да,- деп кулмундоп калды. Эркектик кумарга айла жок экен, чын эле жыланач жаткан келинди коруп делебем козголуп, жаман ой ээлеп алды. Ээн уй, балдар бейкапар уйкуда жатышат. Беш муноттук ишти жасап койсом мени ким коруп жатты эле, денем бошоп жыргап калбаймынбы. Анын устуно аялым дагы коптон бери тазаланып жатам деп кумарымды кандыра элек болчу. Кармана албай келиндин ысык эринине эринимди тийгизип, жылуу жууркандын ичине каттым. Тим эле кыткылыктап, кылыгы шумдук экен. Денемди бутундой дирилдете сылап, соймондогон тили менен кокурогумду кытыгылап, кулагыма каалоосун айтып шыбырап, эстен тандырчудай экен. Анын кокурок тарткычын жогору туртуп салдым дагы, кош мамагын мыжый кармап опкулодум. Ансайын чалкалап, даярмын дегенсип белин ийип жамбашын которуп кылыктанат. Колу да ойноктоп ары жак, бери жактарымда уруксатсыз сойлоп кетип, «алигимди» мыжыга кармап алат. Баарын унуттум, баарына коз жумдум дагы кумарлуу кудачамдын энсоодон сууланышып чыккан уячасына «уурулукка» кирдим. Бирди торогон келиндикиндей эмес, тим эле ыпысык жери меникин кысып, туз эле бейиштин торун карай жетелеп бараткансыды. Кыймылыма кыймыл менен жооп берип, жамбашын которо салып, бирде эки бутун белиме орой коюп айламды кетирди. Жапжаш туруп мынчалык азгырык экенин билбепмин. Жыйырма жашка чыга элек болсо да, тошокто тажрыйбалуу аялзатындай экен. Улам акыштанат, балдар ойгонуп кетпесин деп оозун жаба калам. Бир топко чейин кумарлуу оюндун аягына чыккым келбей бар кучумду жумшадым. Жыргал деп ушуну айт, не бир туркун ыкманы мага тартуулады. Денем балкып, жыргалым сыртка суурулуп чыгып, устуно шылк куладым. Ошондо да астымда жатып алып:
-Керемет экенсиз, аялыныз бактылуу турбайбы,- деп мени мактап, келинчегиме суктанганга жетишти. Бир топко жатып калдык. Балдар дагы эле терен уйкуда жатышат. Тигини коюнуман туруп кетет го десем жок, бекем кучактап алып моюнуман жыттап, жыты синишкен жакынындай жата берди. Бир аз убакыт отуп кайра каалоосу ойгонду белем:
-Балдар азыр ойгонбойт го баары бир, журунуз, душка чайынып алалы,-деди.
-Экообузбу?
-Анын эмнеси бар экен. Журунуз,-деп колуман жетеледи. Уялып жатсам да анын жанында эркектик намысымды тепсетким келбей кошо турдум. Ваннага кирип сууну ырастаганымча ал илинип турган менин халатым менен келинчегимдин жуунгандан кийин кийчу халатын которуп келип калды. Экообуз душка чайындык, ал денемди сылап жууп, «алигимди» кармалап, суунун астында денемен чоло койбой опкулоп, мен дагы анын аппак денесине суктанып отуруп кайрадан каалообуз ойгонуп кетти. Балдар жаткан болмонун эшигин жаап, душту ичинен бекитип алып не бир туркун кылыгына мас болуп кудачам менен дагы бир ирет жыргалга баттым. Душта мындай жыргал болоорун билбептирмин. Кадимкидей чарчаганымды сездим. Оюнубузду аяктап барсак деле балдар уктап жатышыптыр. Экообуз жакын адамдардай чогуу отуруп чай ичтик. Эмне учун сулуу, келбеттуу, жаш келинчегинин баркын билбей жолдошу кетирип жиберди экен деп ойлодум, сурай албадым. Ал озу менин оюмдагыны сезди окшойт, суратпастан жооп узатты:
-Аялзаты мыкты ашпозчу, жакшы уй кызматкери, тошокто керемет ойнош болуш керек деп айтылат. Мен ошондой болууга аракет жасадым, бирок куйоом экообуздун темпераментибиз эки башка экен. Ал менин ысыктыгымды жактырган жок. Ишенбей да койду, кызгана берди, кызгана берди. А мен эркексиз копко чыдап журо албайм. Чыдай албай кудалык деген тосмодон да отуп кеттим, кордунуз го. Баары унутулсун эми. Мындан кийин корушпогонубуз он. Бирок мага жактыныз,- деп кулуп коет. Балдар ойгонгондо аны баласы менен айылга жеткирип келдим да, дароо шейшептерди жуудум. Аялым болсо эч нерсени шекшиген жок. Кээде кудачам менен болгон жыргалды эстегенде рахаттанып алам…
