Жаш кез болчу ал кезде телефон деген нерсе кымбат эле биринде бар биринде жок кез , кыш айлары. Досум экообуз Дзержинкадагы телекомго келдик, айылга суйлошуп коймок ниет менен. Кезеке туруп, анан кабинканын жетонун алып телефонго бардык. Суйлошуп буткон сон кабинкадан чыгып калдым, досум дагы эле суйлошуп атат. Карасам, бир кыз, мага окшоп суйлошуп аткан курбусун кутуп олтурат. Жанына барып отуруп калдым. Жонокой эле, карапайым кыз, студент экен. Тааныша кеттик,аты Токтобубу, суйлошуп отурабыз, кыздын курбусу да келип калды, кара-тору келген кара кыздын сулуусу экен. Мени карап эле жалт кулду. Ал менен да тааныштым. Досум келип бизге кошулуп, атын айтып, айтор кобурашып сыртка чыктык. «жургуло, сейилдеп басалы паркты» — десем, макул болушту. Аркы-беркини суйлошуп отуруп Панфилов паркка жеттик. Ал жерде скамейкага отуруп калдык. Мен, уйдо жалгыз турат элем. «Уйго баралы, вечеринка кылалы» деп тамаша соз таштасам, ага да макул болуп калышты. Тез эле уйго келип калдык, арак алып ичтик, кызып калганы ого бетер созубуз кобойуп, ачылып-чачылып бири-бирибизден соз талашып кызыктуу отуп жатты. Кыздар шапа-шупа тамак жасай салышты, курсак тойгон сон, музыканы чонойтуп бийлемиш болдук. Мен Токтобубу менен кобуроок суйлошуп, ал мага ыктап алды. Досум каракыз менен. Досум экообуз сыртка чыгып келсек, кыздар эки жерге тошок салып коюшкан экен, ичибизден кымылдап калдык. Андайда жатканга шашабыз да. Мен Токтобубу менен жатып калдым. Кучакташып, эзилишип кеттик. Кочугун мага такап капталдап алды, мен акырын котокту чыгарып, аласына кыпчыдым. Колум менен киндигин укалап жаттым. Турсигин кичине кыйшайтып, котокту баш бактырсам, сууланып былчылдап калган экен, коток лып этип эле кирип кетти, байкуш Токтобубу «кыз эмесмин» деп айтканча жетишпей калды. «Аххх» деп эле жыргап кетти. «Тез-тез, кылчы, дейт болгон куч кубатым менен кылып жаттым Токтобубу мени кучактап ал дагы бир образда жыргап жатты . Андан ары соз менен айта алгыс бир ырахат. Тан атканча жан тынган жок. Эртеси тушко маал ойгондук. Тортообуз отуруп чай ичтик. Экоо кетишти. Досум да уйуно кетти. Уйго кайра жалгыздык келди. Токтобубунун айткандарын эстеп отурдум. «Арабаев университеттинде окуйм, жатканасында жашайм» дегени эле кулакка конгуроо болуп жатты. Айтылбаган создор калгандай болуп эле озумчо, кайра жолугуп суйлошкум келип турду.
Эртеси Арабаевдин жатаканасына жонодум. 14-февраль, Валентин кун деп студенттер бушайман экен, мен дагы бир открытка алдым да, «Токтобубу, сен мага жактын,сенин бактылуу болушун каалайм!» деген создор менен урнага салып койдум.
Уйдо отура берип зеригип, сыртка чыгып жолду карадым, колунда пакеттер менен бироо келатат. Жакшылап карасам, Токтобубу, бир суйунчум койнума батпайт десен, колундагы жугун ала калып уйго кирдик. Ал кун мен учун эн бактылуу кун болду. Токтобубу уйду тазалап чыкты, мен болсо от жагып уйдун ичин купулдотуп ыссыттым, сыртта канчадан бери жасалбаган жумуштарды жасап ийдим. Озумчо эле, бутум жерге тийбей учам. Кечке жуук уйго кирдим, аял уйдун куту деген чын соз, жалгыздык уялаган уй бакытка толгон, адаттан жарык, дасторкон толо туркун тамак, тошоктор туптуз жыйылган, кут конуп калган экен. Экообуз отуруп аябай суйлоштук, пландарды туздук, тамашалашып кулку менен шаттыкка баттык. Токтобубу тошок салып мени жаткырып койду, озу болсо кыбырап майда-чуйдо жумуш кылып келди да, жарыкты очурбостон туруп чечинди. Аялдын мынчалык сыйкырдуу болоруна тан калдым, Токтобубунун жыланач денесин коргондо денем дуркуроду. Акырын келип койнума киргенде журогум тарс-тарс согот. Анын назик денеси менин денеме жабышты. Бири-бирибздин жыланач денебиз менен кучакташкан бойдон сигиштик.
Эртеси куну баары озгорду. Мен окууга барып келдим. Уйго кирсем баягыдай эле, аял жыттанган тыкан уй. Токтобубу тамак жасап жаткан экен, энкейип бир нерсе алмакчы болгон экен, мен артынан келип, «кыймылдаба!» дедим, ал катып калды. Койногун ойдо котордум, турсигин кыйшайтып туруп котокту матырып жибердим, «Охххх!» деп жиберди. Катуу катуу сиктим, урган сайын коту титиреп жатты. Токтобубу, «жаным, жаным менин» деп бир колу менен менин кочугум мыжыгып алды. «Оххх, аххх, ооохх!» деп анкылдап кирди. Анткен сайын мен ого бетер куч менен урам. Буткондо тизелерим калчылдап ошол жерге экообуз тен шалдайып отуруп калдык. Тамактанып буткон сон кайра жаттык. Бир сыйра сигишип бутуп, кучакташып жатып калдык. Суйлошуп, ар нерсени айтып жаттык. Токтобубу кыздыгын алдырганын айтып берди, менден башка ошол эле эркек менен болгонун айтып, мени ошого ишендиргиси келип жатканын туйдум. Корсо ошол сааттан баштап ырахат бутуп, кыйноо башталган экен. Токтобубунун ото оор акыбалда экенин байкадым, ал бир эркекке алданып кыздыгын алдырып, озун ото жаман сезип жаткан экен. «Мен уйго баргандан корком, айылга барып ата-энемдин бетин каргандан корком, мен аларды уят кылдым, менин ушундай бол деп тороп, остурду беле» деп ыйлап баштады. Мен соороттум. «Токтобубу, кыздык менен жашоо токтобойт, сен бактылуу болосун, сен бактылуу болоруна озун ишенишин керек» деп айттым. Бирок, ал мурунку кайгы сазына батып кетти.
Ар нерсени айтып шолоктоп ыйлап баштады, козунон аккан жаш менин тошумо жайылып капталдап кабыргаман сызылып ага баштады, кабыргам кайышты. « Мен жалап болуп калдым, Руслан, тушуносунбу, мен олдум!, мени эркектер жалап кылып салдынар!» деп Токтобубу менин тошумон башы которду, буга чейин мен коргон Токтобубу эмес башка кыз козумо коруно тушту, менин денем, журогум коркунучка толду. «Сен мени сигип атасын, бирок сен мени албайсын да, туурабы!» деп мага каргылданган ун менен айтты, мен нес болуп эле туруп калдым. Бир заматта Токтобубунун ичине шайтан киргендей, башка эле адам суйлоп аткандай болуп уройум учту. Уч кундон бери корушуп атып анын тырмактарына да маани бербептирмин, арсайып оскон тырмактары, мага коркунучтуу корунду. Бирок, ошол тырмакта иш бар экен. «Эркектер силер алдамчысынар, силер шумшуксунор, менин жашоомду талкаладынар, мен муну жон койбойм, мен баарынарга корсотом!» деп озу менен озу суйлошо баштады. Мен акырын туруп, шымды кийип Токтобубуну кучактайын деп ойлодум, бирок, биз жаткан тошоктун астына бастырылган бычактын учуп коруп калдым. Акырын бычакты алып жаздыктан алдына койдум. Карасам, Токтобубу бир жерге туруп моюнун шылкыйтып, унчукпай туруп калыптыр. Менин денем калтырак басты. Коркунуч бут денемди ээлеп алды. «Руслан, билесинби мен азыр эмне кылам, мен озумду ушул жерден олтуром, менин олумумо сен жооп бересин, мен абийирим менен кетем» деди. Мен эмне дееримди билбей калдым, эптеп калтырап «Токтобубу, экообуз дагы суйлошолу, балким экообуз уйлоноуп калабыз» деп ишенимсиз айттым. «Жоок, силер эркектер калпычысынар, калп айтып жатасын» деп башын чайкады. Кроватка отуруп калды, мен барып жанына отурдум, чачтары апсайып, мага аябай коркунучтуу корунду. «Атам менен суйлошом, балким тез эле уйлонобуз» деп айттып, ошентип алдамакчы болдум эле, Токтобуу ого бетер от алып чыкты, баш бармагындагы тырмагы менен моюнуна матырды, мен колун кармап калдым, бирок кучу укмуш экен, тырмагы менен куроо тамырын кесе тургандай болуп калды, менин айлам кетти, тырышкан колун ажырата албай тыпырчылап калдым, бети кокмок болуп калыптыр. Козум тумандай тушту, бут омурум коз алдыман чуркап отту, ата-энем козумо корунду, мени аяп, мага нааразы болуп мунайып караган жуздору коз алдыма даана корунду. Козумон жаш шурудай агып кетти. Менин коз алдымда Токтобубу озунун тырмагы менен озунун моюнун кесип атты, менин кучум жетпей жатты.
Мынчалык арсыз, алсыз адам экенимди коруп озумду озум жек кордум. Бирок, убакыт бир саамага токтой калгандай, мага бир шанс берилгендей эле болду, аркама кайрылып карасам столдун устундо бокалга куйулган сууну кордум. Ала калып эле бетине чачып жибердим. «Уфффф!» деп Токтобубу силкинип озуно келе тушту. Ошентип, ал туну коз ирмебей чыктым. Тан атып, кундун жарыгы чыкканда бир суйундум. Токтобубу менден уялды. «Мени кечир, мени жаман коруп калдынбы?» деп сурады. Мен жооп бере алган жокмун, жон гана «баары жакшы» деп койдум. Экообуз ээрчишип аялдамага келдик. Тунжурап, бирибиз да унчуга алган жокпуз .Ун соз жок ал автобуска тушуп кетти.
Эркектердин жоопкерчиликсиз мамилелери аялзатынын жашоосун канчалык таш талканын чыгарарын сай-соогум менен сездим. Эркектердин 10 миноттук кумары назик кыздын ан сезиминин гулдогон багын кууратып, какыраган чол кылып салат экен. Эркектердин «кыздык алдым» деп эрдемсинген кур намыстуу мактанчаактыгы, молтурогон сулуу кыздардын аруу кыялдарын, тагдырын, бактысын чынжырга толгоп карангы тунго байлап саларын, ошол туну озумдун козум менен кордум. Токтобубу ошол кыздардын бири эле. Бир эркек соройдун олдоксондугу байкуш кыздын бактысын талкалап салган экен, кузгудой талкаланган тагдырын чогулта албай жандалбас кылып жатып психикасы жабыркаптыр, адамзатка нааразылыгы кучоп, озун жек коруп оз жанын озу кыйууга даяр экен. Окунучтуусу, мен ага жардам бере алган жокмун.
Эгерде менин жазгандарымды окуган инилерим болсо айтаар элем, жаш кыздардын тагдырын талкалабагыла. Мындай оор акыбалды аялзаты которот экен, эгерде мындай сыноону эркектерге берсе которо албасак керек. Кыздын намысына тиерден мурда коп жолу ойлонгула. Кыздын намысы он муноттук кумарга тен эмес, ал омурдон кымбат.
