Иним былтыр 1-класска мектепке барды. Мугалим эжекеси менен ошондо таанышып калдым. Окуудагы маселелери боюнча кабарлашып туруу учун телефондорду алыштык. Кун алыс кабарлашып журдук. Окуу куралдарындагы кемин айтып, «уйго барганда да, сабагына конул буруп карап коюнуздар» ,-демиш болуп чалып жазып калат. Акыры жеке турмушубуздан бери, муноздорубуз, каалоолорубуздан бери тактап суранып бири- бирибизди беш колдой эле билип калдык. Куйоосу кайтыш болгонуна жыл ото элек болсо да, «тошок» кумарына батпаганына коп эле болуптур. Куйоосу оорусу кучогон акыркы жылдары таптакыр эле эркектик милдетин аткарып «аласын нымдатбаптыр» . Тируу жургон тирилигин кыла берет эмеспи эмне болсо дагы.
Акыры экообуз жолугушууну болжоштук. Ишемби куну колу бошой турганын айтты. Демейде байкалбай отуп жургон кун, ошондо кыбырап таптакыр жылбай калбадыбы. Акыры биз куткон кун да келип, куугум кирип калганда кечинде жолугуштук. Кыштын узун тунун бирге откорчу мумкундугубуз колго тийип, мейманканадан орун алып, жайгаштык, анын баарын телефон менен келишип алган болчук. Кирээрибиз менен отурдук бир аз суйлошуп тартынып бири бирибизден, анан создон баштап жанына барып суйлоп кармап баштадым, барганыбыздын аягы белгилуу болчу да эмне болоору, ал дагы тартынып отуруп чечинип баштады мен ал келинге жардам берип озумду кошо чечип анан «ишибизди» баштадык.
Эки бутун такымдан которуп талтайтып алып ортосундагы жылуу тешигине алигимди болушунча матырып шилтеп- шилтеп алдым коз ачып жумганча жарылып агыздым. Анан жолдон чч кызытмайга ала келген коньякты ачып жуз граммдан ден- соолук учун алып жибердик. Аз-аздан алып жатып ич кызып заматта мээге чыкты. Ныксырап жатып уктап калыпмын. Ойгонсом, тун ортосу. Эжекенин эмнегедир маанайы жок. Ыйлап басылгандай. Озумо тартсам кетенчиктеп имерилбейт. Сураган суроомо ондуу жооп жок. Ордуман туруп светти куйгуздум.
-Сиз учун бул тун-кундогудой эле тундордун бири- деп ыйлап алды. Эч нерседен бейкапар уктап жатасыз.
-Анан эмне кылайын, азыр тун узун го, жаным- деп анын таарынычынын себебин тушундум. Улгуробуз, ыйлабачы?- деп кучагыма бекем кысып жаш жууган жузунон опкулой баштадым.
-Билсениз, бул тун мен учун башкача тун болчу. Уктабай суйлошуп тан атыралычы. «Улгуробуз» деп коесуз дагы. Суйлото койбой оозунан опкулоп жаттым. Тилинен, соруп жалынып жибердим.
-Ушул тун- экообуздуку жаным- дедим энтиге. Ал да созун аягына чыга албай онтоп, энтигип жатты. Алигимди кармалап таштай эле катытып салды. Эмчектерин эзгилеп кармалайм. Чалкаман жаттым да аны устумо отургуздум. Уячасына меникин туштап акырындап ныктай отура «оооох» деп онтоп алды да жамбашын бир ыргакта серпе баштады. Сууланган жерлерибиз чалпылдап, бири-бирине согулуп жатты. Заматта таарынычтар жазылып, башка дуйного сунгуп бараттык. Улам кыймылы тездеп баратты. Ал тездеген сайын кандайдыр бир белгисиз жыргал сезим улам жакындап, озубузду жоготуп бараттык. Болушунча тездетип махабат жыргалынын туу чокусуна экообуз бирге жакындап, улуган, онтогон, кынкыстаган, жалынган дабыштарыбыз жуурулушуп, табигат тартуулаган улуу белектен оз улушубузду энчилеп унубуздун болушунча кыйкырып бакырып алдык.
Кокурокто соккон журок сыртка угулуп, опкобуз дем алып жаткан абага танообуз тардык кылып бышылдап дем алып жаттык. Конулу ачылып «коптон бери мындай сезимди сезе элек элем» деп, кокурогумду кармалай эркелеп суйлошуп жаттык. Терезе когуш тартып сыртта тан атып келатты. Кайбарым кайрадан козголуп, кармалаган сайын чыналып туруп берди. Жыйынтыктоочу ишибизди баштадык. Чыкпаган жерден тер чыгып, ага болбой чырмалышкан экообуз ар кандай ыкмада, бирде тонкойтуп, бирде капталдан, кайра чалкасынан «согушуп» жаттык. Акыры эки бутун кыпчып тынымсыз ыйкап жатып аран бутурдум. Бир айда бир- эки ирет жолун таап жолугушуп туралы деп чечтик. Иним мектептен ар дайым кудундап кубанып келет. «Эжеке мени жакшы корот, мени урушпайт» ,-деп. Байкеси эжекесин конул болуп жакшы коро турган кылып койгонун кайдан билсин, Азыркы убакта ал келин менен аялы куйоосундой кун кечирип жургон убагыбыз бирок чогу жашабаганыбыз эле болбосо…
