Жалал-Абаддан Бишкекке таксиде жолго чыктым. Жол бою жанымдагы эже шоктонуп, өтө бир башкача иштерди жасап жиберди. Ал кандай болгонун төмөндө айтып берем:
Кеч кирип калган. Жеңил машина жок, жети кишилик Минивэн үлгүсүндөгү машинада борборго жөнөдүк.
Шофер, анын жанына жашы 50лөрдөгү байке отурду. Ортоңку катарга үч кемпир жайгашышты.
Арткы катарга мен, жаныма 44-45 жаштардагы аял отурду. Бир сүйлөп, он күлгөн айым экен. Кийип алган кара шымы менен жашыл кофтасы жарашып турат. Жамбашы менен мамагы тарсылдап, карагың эле келет. Тиктеп эле отуруп калдым. Эже муну сезип, наздана күлүп койду.
Бирок дароо акыл-эсимди жыйдым. “Аялга сексуалдык объект катары эмес, адам катары караш керек” деген насааттарды көп угуп, ал тургай өзүм да башкаларга ушундай кеңеш берип жүрбөймүнбү акыркы кездери.
Ошентип күүгүмдө жолго түштүк. Шофер менен жанындагы байке саясаттан алып, бериле сүйлөп келатышат. Ортоңку катардагы энелер бир айылдан окшойт, кайсы бир тааныштары өткөргөн тойдогу окуяларды сүйлөп баратышат.
Биз болсо акыркы катарда айнектен эки жакты тиктеп унчукпай баратабыз. Ортобузда бир жаш бала бата тургандай орун бар.
Кулагыма кулакчынды салып, музыка уккан бойдон уктап кетиппин.
Бир маал көзүмдү ачсам Таш-Көмүрдөн ары тоолорду аралап зуулдап баратабыз. Жанымдагы эже да уктап калыптыр, мен жакка узатып алган буту менин бутума тийип турат. Ортоңку катардагы энелер да уктап калыптыр. Шофер менен байке саясатты чайнап атышат дагы эле.
Жанымдагы эжеге уктаганга ыңгайлуу болсун деп, бутумду тарттым. Ал болсо бутун дагы да узатып алды. Атайын бутун мага тийгизип аткандай сезилди. Айнек тарапка башын жөлөп бараткан эле, “ыңгайсыз экен” дегенсип өзү да мага жакындашты.
Ошентип отуруп, Каракөлдөн өткөндө эже кадимкидей мага жөлөнүп, ал эмес бир колу менен санымдан кармап, уктагансып баратат. “Кокуй” деп коём ичимден. Бирок дүүлүккөнсүп калгам.
Бир маал санымды кармап турган колунун манжалары кыймылдап, аракеттене баштады. Унчукпадым. Уйку-соонун ичинде билбегенсип тиягыма да колун бир-эки жолу тийгизип койду.
Мен деле баягы шүмшүкмүнда, эжеге ыңгайлуу болсун деп талтайып, бутумду эки жакка керип койдум. Эжеге жакты, колун сойлоттуго чиркин… жолго ыңгайлуу деп спорт шым кийип алгам. Тиягым туруп калган, эже аны суудан балык кармагандай эле кармап, сыйпалап баратат. Машинадагылар билип калбасын дегенби, айтор көзүн жумуп алган. Мен болсо кароолдой болуп, бирде эжени, бирде берки шериктерди тиктеп баратам.
Бирок мен эч кандай ашыкча аракет жасаган жокмун, жөн гана отуруп бердим эже үчүн ☺️.
Ошентип Чычкандагы кафелердин бирине чай ичкени токтодук. Кыйла түн кирип калган. Эч нерсе болбогонсуп машинадан түштүк. Бир столго барып отурдук. Тиги эже 10 минутадай жок болуп, анан кирди. Туалетке бардыго деп ойлодум. Келип эле “бул кафенин арты сонун экен, дарактар бар экен, токой сыяктуу” деп мага тиктеп койду. А мен бул сөзүн “булар чай ичкиче ошол токой жакка өтүп келели” деп түшүндүм. Унчукпадым.
Кайра жолду уладык. Ала-Белге жеткенде эженин колу кайра эки бутумдун ортосуна сойлой баштады. Бул ирет тиги ортоңку катардагы энелер ойгоо, айылдагы кайсы бир окуяны кызуу талкуулап атышат. Шофер менен байке эми Украина менен Россиянын саясатын талдоого киришкен.
Мен болсо унчукпай, бутту керген бойдон музыка угуп кетип жатам. Жанымдагы эже тигиним менен убара. Бир маал аябай катуу кармай баштады. Аным турсий менен шымдын ичинде диңкийип тура берип, бир аз ооруп да калды.
Эже аябай демилгелүү экен, колун шап эле шымымдын ичине салды. Өзү болсо уктагансып көзүн жумуп баратат дагы эле. Эркек менен көптөн бери болбой, өтө буулуккан окшойт. Же дээринен ушундай “смелая”.
Эже улам күчөп, тигиниме биротоло ээлик кылып алды. Кармалай берип да тажабады. Жарым сааттай токтойт, анан кайра баштайт. Менин алигим болсо бирде ойгонуп, бирде уктап, эжеге эрмек болду. Мен унчукпай эле баратам, мейличи деп коюп. Негизгиси, машинадагылар байкап калбаса болду.
Ошентип отуруп 8-9 саатта Бишкекке кирип келдик. Шофер биринчи мени жашаган жериме жеткире турган болду. Бир-эки саатта таң атчудай. Мен түшкөн жерден тиги эже да түшүп калды. Ушул райондо жашайтго деп ойлогом. Ал мага карап “кайда барабыз?” деп сурады.
-Мен үйүмө кирем? — дедим.
-Менчи? — деди жини келгенсип.
-Билбейм. Үйүңүз каякта? — дедим.
-Кызыл-Аскерде! Сага ишенип түшүп калбадымбы! — дейт.
“Кечириңиз” деп, ыңгайсыз абалда калдым. Такси чакырып аны Кызыл-Аскерге салып ийдим.
“Сендей назданган эркекти биринчи жолу көрдүм. Жигит да ушундай болобу” деп мени урушкан бойдон таксиге отуруп кетти. Ойлогон окшойт, үйгө алып кирип же бир жерге алып барып жыргата эмететго деп.
А мен машинада ал тиягымды кармаган сайын ырахат алганым менен аялымдын көзүнө чөп салгандай болуп, ыңгайсыз болуп келбедимби.
Кокус бул сайтка ошол эже жазылган болсо, кечирим сурайм…каалооңузду ишке ашырганга менде каалоо болбоду. Атыңызды да билбейм. Жашоодо жакшы күндөрүңүз көп болсун ☺️
