Кыздыгын алдырды…
Бир мекемеде чогуу иштейбиз. Компьютерде.
Көпчүлүк учурда экөөбүз эле калабыз.
Ал татынакай, бир аз орусчалыш болгону менен, үй бүлөсү динчил, кызын бекем кармашат. Эми, өзү ушинтип айта берчү да. Экөөбүз жалгыз калганда балээнин баарын сүйлөшө беребиз. Ал сурай берет, мен айта берем билгенимди.
Ашмалтайыбыз чыгып калган биротоло. Бирок аша кетмей жок. Болгону анда-санда өөп койом, ал «аный» дебейт…
Мурдагы жылы суук эле болдуго. Так ошо сууктун пайдасы тийди. Бир күнү жылыткычыбыз өчүп калыптыр, барып чукулусам иштей турган эместей, тиги кыз «Үшүп кеттим» дейт.
— Кел, жылытайын.
— Койуңузчу, аялыңыз бар туруп.
— Аялым үйдө печка жагып жылуу отурат. Биерде жылыткыч өчүп калбадыбы иштебей жатат көрүп турасын. Качан оңдоору белгисиз. Келсең эми.
Ал үстөлүн жаныма жакын койуп, мага жакындады. Мен аны кучагыма кыстым. Кысып жылыдынбы десем жок дейт, анда мен сага суйлоп берейин деп история айтып берип даттым, негизи ал история эмес кино эле, анан өбүшкөн жерине келип ушинтип өбүштү деп оозунан өөп койдум, унчукпай текчейген көзү менен отурат, мен бир өөп алгандан кийин дагы өптүм, анан өбүшүп кеттик.
Бир убакта анын деми күчөй баштады. Бекемирээк кыстым. Анан колуму сойлоттум.
— Байке, мен кызмын али, — дейт.
— Эмне болот эле кыз болсоң?
— Турмушка чыгып калсамчы?
— Отузга чыкканда кыздыгыңды ким сурамак эле?
— Кытыгым келип кетти, байке?!
— Отура турчу, кармачы меникин!
— Эмнени?
Көз жаңсап көрсөтөм.
— Койуңузчу, байке-эээ!
— Кармап көрсөң эми. Мен деле массаждап отурам го.
Бу кыздын кызарганын биринчи көрүшүм. Албырып чыкты. Денеси диртилдейт билинээр-билинбес.
— Кармасаң эми, эч нерсе болбойсуң.
— Ой байке-ээ, ыпысык экен го?!
— Сеники андан да ысык, текшерип көрөлүбү?
— Койуңузчу, кызмын дедим го…
— Тийгизип эле койобуз да. Сен өзүң кармап турасың да. Макулбу?
Кыз унчуккан жок. Көзүн сүздү. Телмирейт.
Мен шымды чечтим. Бир колум менен анын турсысын ылдыйлаттым да, үстөлгө чалкалай отурдум.
Кыз меникин кармаган бойдон менин үстүмө чыкты. Колу менен алпарып өзүнүкүнө тийгизди, тил тушуна. Ыйкады.
Жүзү албырып, көзүн жумду. Ыйкап жатат. Алигим кайкалайт тимеле.
Бир убакта колун чыгарып жиберип, мени мойнуман кучактап, өнтөлөп ыйкап кирди. Тиги кирип кетти…
Бир топтон кийин демибизди бастык.
— Эми кантем, байке?
— Кантмек элең, турмушка чыгаарда тиктирип аласың да.
— Койуңузчу?!
Жыргап күлдү. Каткырып келип кайра мойнума асылды, өпкүлөп, тилимден тынымсыз соргулап, айтор өзүнчө кубанычка бөлөнүп жатты, кубанычы койнуна батпай өзүн башкача сезип жатты.
Тек койдум. Меники түшүп калган жана эле, аныкына баары кирбесе дагы меники кысылган ыссык кайнап турган жерине киргенде эле тушуп калган, өзүм дагы тан калдым, ушундай дагы болобу деп, жаным жыргап отура бердим…
Андан кийин кун жылып 8-мартта майрамында дагы окуяны ошол эле жерден дагы кайталадык, кыз биртке көнүшүп, мени сагынып дагы калыптыр, 8 март куну короткий день болчу, эч ким деле жок мекемеде, мени жетелеп барып үстөлгө дагы отургузуп, шымымды чечип оозумдан өөп койду, меникин кармап мынча ыссык байкее деп жакшы көрүп дагы кетти, өзүнүн шымын түшүрүп акырындап ыйкап ыйкап туруп акырын акырындап отуруду, аягына жете албай койду, мени кучактап өйдө туруп, анан аракет кылды отурганга дагы, менин үстүмдөгү кийимди болгон күчү менен мыжыга кармап отурду да кыншылап үнү чыгып чыдап отуруп кайра туруп кетти, мунусунда меники түшкөн жок, кел мен сага көрсөтөм деп үстөлдү карматып белинен жармашып киргизип салдым үстөлдү мыжыга кармап байкее деп эле калды, мен дагы ошончо кыйнап койдум эми деп акырындап киргизип чыгарып жаттым, ыссыктыгы жөн эле куйкалап түшөөрдө тартып сууруп чыксам дагы бир кыйкырып алды. Андн кийинкилери белгилүү эле болсо керек сиздерге, сиздер жазып жаткандай жатып калдык убакыт өтүп.
Жылыткыч иштеп эле жаткан, бу жолу…
