Студент кез. 1-курс. 2-болмолуу квартиранын бир болмосун снимать кылып 2 бала жашап калдык. Бир болмосундо семья жашайт. Биз окууга 11 де чыгып кетебиз. Семейныйлар куйоосу тан атпай чыгып кетет. Аялы калат. Толмочунан келген, жамбаштары торсойгон, кулмундогон эже болчу. Куйоосу кеткенден кийин дайыма бизге чай берип окууга узатат. Бир куну уйкудан тура калып эле дааратканага чуркадым, ванна менен чогу болчу, ача салсам, эже жыланач турган экен. Эмне менен жамынарын билбей алдастап калды. Мен дагы карап эле туруп калыпмын. Жап эшикти! деп катуу айтты. Мен болсо дуулугуп кеттим, кайра ичине кирдим да, унитазды ачып заара ушаттым. Эже болсо, Уяты жок! деп кийимдерин которуп чыгып кетти. Коток зынкыйды. Кухняга кирсем, эже артыман келди, баягы кулмундогон жузу, «Руслан, сен бут сырымды коруп койдун го» деп мага карап кулду. Мен болсо уялбай туруп, «башкасын деле кылмакмын, уруксат берсениз» деп жооп берип салдым. Анда эже да катуу экен, «Бербеген неме болбойт, эмете албаган бир нерсе болот» дечу беле деп кулуп калды, чай куйуп жатып. Эжени колум менен жамбашынан кучактадым, мен отурам, ал турат. Эже каршылык кылган жок. Туруп колунан жетеледим, алар жаткан комнатага кирдик. Эже устундогу халатын чечти, жыланач бойдон экен. Шымаланып чечине калдым. Кучакташып туруп калдык. Обушуп, сорушуп, коток болсо амына кирип кетти. Экообуз жыргап сигиштик. Кундо эртен менен турам, эжени сигем, экообуз аябай конуп алдык.Бир куну сигишип атсак, шеригим туруп калып коруп калды. Эже болсо, «иий кокуй, куйоомо айтып салбайбы» деп ойлонуп калды. Азыр эже, деп шеригиме келдим, «сигесинби? десем, «ооба» деп калды. Комнатасына кирип кетти, экоо жыргап сигишип жатып калышты. Ушул кундон тарта кун сайын кезек менен экообуз сигебиз эжени. Сигип буткон сон эже бизге чай берет, окууга кетебиз. Окуудан уйго шашабыз, эрте келсек, экообуз кезектшеип бирден сайганга жетишебиз. Бир куну эже чай берип жатып «экоонорго рахмат, мени жыргаттынар, бирок абайлагыла, куйом билсе олтурот» деди. Биз «кам санабаныз эже, соз беребиз, эч ким билбейт» деп ант бердик. Бир куну стипендия алып калдым, базарга барып эжеге деп кызыл турса сатып алдым. Эжеге берсем, аябай суйунду, «Сага тийген аял бактылуу экен» деп кулуп койду. Ал куну башкача сигиштик, эже устумо чыгып алды. Чалп-чалп деп атты. Амынан аккан суу чатымды аралап кетти, бир сыйра титиреп-титиреп бутуруп алды. Анан, устумо минген бойдон ойдо жылым келип бетиме отурду, амынын ысыгын айтпа, бетим баары амынан чыккан суу болуп кетти, «Жала!» деп буйрук берди, октом айтты, менин денем дуркуроп, бир керемет сезимдерге тушуп кеттим, амын жалап баштадым, бир туздуу, кычкыл даамданып жатты, бирок аябай жакты, амын бетиме кысып-кысып коет улам. Мындан тарта башкача сигише баштадык, сезимдерим озгорду, эжени кызгана баштадым, жада калса куйоосунон кызгана баштадым. Коток сормой, жаламай ар кандай позалар менен коштоло баштады. Эже дагы мага башкача мамиле кылып калды. Кээде шеригиме сиктирбей койчу болду. Сезимдерибиз кучоп баштады ,менде балалык, жаштык суйуу ойгонду, эжеде болсо куйосунон ала албаган, сезе албаган суйууну менден таба баштады.Мен окууга барбай койчу болдум. Кундузгусу эже меники, тункусу куйосунуку. Мен кучум баарын берип сигем, эже жыргайт. Алым тугонгондо жалмайга отом, эжеге ого бетер жагат. Сигишип жатып сийип жиберчу болду. Махабат алоолонуп куйду. Эже суйуудон башы айланды, ортодо чайнала баштады. Куйоосу жонундо айта баштады, анын ала качып алганын, суйбосун, сыйлабаганын айтты. Бирок, ажырашпасын, мен ага, бир тагдырдын белеги экенимди айтты. Ошентип окуу да бутту, сессия аяктап мен каникулга, айылга кеттим. Коштошкон кун кыйын болду. Белеке деп мага бир турса анан бет арча камдап коюптур. Ошол менен бул эже менен жолукпадым, каникулдан келип баягы квартирага барсам башка адамдар жашап жатышкан экен. Жашоо он-тусу жок бир кусалыкка айланып калды, убакыт отту, унутулду. Башка жашоо, башка суйуу, башка адамдар айтор жашоо уланууда.
