Эки жылдык армия – жашоонун сабагы, бирок, мен бул сабакты алганча сабатсыз бойдон эле калганым артык эле. Баарыңар билгендей эле, армияда женский полдун ж сы да жок. Кеткенче бир сүйлөшүп жүргөн кызым бар эле. Атын Элмира деп коё берели. Башында байланышып жүрдүк, кийин сейрек болуп, акыры ал да жок болду. Ким күтмөк эле 2 жыл. Ал кезде армия 2 жылдык болучу.
Мына эми менин да кетер маалым келди. Кудуңдап сүйүнүп алгам.
Үйгө келдим. Майрам, той. Дос-туугандар, кошуна-колоң, жек-жаат дегендер мен согуштан келгенсип келип атышты. Алар менен учурашып, ал-акыбал сурашып дегендей 2 жумадай убакыт өтүп кетти. Ара-чолодо балдардын бирөөсү кеп кылып калды Элмира бирөө менен сүйлөшүп, ошого турмушка чыгып кеткенин. “Мейли, бактысы ачылсын!” дедим. Менин да бактыма бирөө тургандыр.
Күндөрдүн бир күнүндө мектептеги достордун бирөөсүнө жолугуп калып, экөөбүз бир жерден чайлашып, анан 10 граммдан согуп отуруп жакшы эле кызуу болуп калыптырбыз. Кафешка как раз Элмиранын үйүнө жакын боло турган эле. Тиги бала машине менен үйгө жеткизип коюуну сунуштаганда, макул болбой, мурда кызым менен сейилдеп жүргөн жерлерди дагы бир жолу басып өткүм келип, илкий бастым. Автопилот менен анын короосуна да келиптирмин. 3-кабат, 28-батир. Эмне болуп кеткенин билбейм, айтор, жогору көтөрүлө баштадым. Илгери ушул подъеддин ичинде светин өчүрүп далай кылыктарды кылдык эле. Эх, убакыт. “Сүйүү”. Мен сүйүү ошол экен деп жүрсөм, “сүйгөнүм” турмушка чыгып кетиптир го, мени күтпөй эле. Каңырыгым түтөп, 3-кабатка келип калганымды билбей калыптырмын. Бир маалда эле именно Элмиранын батиринин эшиги ачылып, толмочунан келген 40-45 тердеги аял чыга келди. Сары чийкил. Мурда көрбөгөм. Ал мени тиктей карады. Мен дагы. Аркасынан Элмиранын апасы чыга келип, мени таанып:
-Аа, Рус. Кандайсың? Элмира үйдө жок эле.
-Билем…
Берки аялга кайрылып:
Мейли, Жамийла, жакшы бар. Келип турсаң ушинтип. Жалгыз отургандан тажадым эле. Келип, жарпымды жазып кеттиң. Дагы жолугабыз го.
-Ооба, албетте. Дагы кезигебиз. Жакшы кал, — деген бойдон ал жолуна түштү. Аркасынан мен бир карап койдум.
-Кечиресиз, мен өткөндү эстеп, негедир ушул жакка бутум тарткан экен. Кантип келип калганымды да билбейм, — деп бирдемелерди айтымыш болдум.
-Эчтеке эмес, Рус. Келип калыпсың. Кир үйгө. Чай коёюн, — деп мен баш тартканча эшикти ачып өзү ары ашкананы көздөй кирип кетти.
Дамира эже. Жашы 41 де. Өзү шаарда мектепте окуган кыздарды бийге үйрөткөн ийрим ачып, ошону жетектейт. Ар кандай мероприятиелерде бийлеп чыгып калышат эле. Элмира да убагында ошол жакта бийлеп, фигурасы эластичная, болучу. Апасы да жашы кыркты таяп калганына карабастан, дене турпаты бир 30 жаштардагыдай, жаңылбасам. Чыпчыйта кийген кофтасынан мамагынын размерин көз болжол менен 2,5 деп койдум. Кызыныкы бир аз кичине эле. Сүрөттөй келсем, эже бир аз ак жуумал, чачы тармал, бою 1,65 тердей. Активдүү эже. Тез-тез кыймылдаган.
Чайы кайнады окшойт. Пиалага куюп сунду:
-Кел, Рус. Армиядан келишиң менен. Кандай кызмат кылдың?
-Жакшы. Эми, армия как армия. Жалаң эркектер
-Ха-ха. Ооба, билем. Менин күйөөм да армиядан келгенде айтып берген эле.
-Сиз күткөн экенсиз…
Мм, күткөм…, — деп сөздү улантпай калды. Ким эле кызына сөз тийгизгиси келсин.
-Биз подружкам экөөбүз көптөп бери жолуга элек элек, ошону майрамдап бир аз сеп этип да койдук. Эми, бир аз.
-Ооба, (ар жакта текчеде жарымдаган вино турган эле). Мен дагы, өзүңүз көрүп тургандай.
-Анда, кел улантып коёлу.
Бокал алып келди. Мен куйдум.
-Ден соолук үчүн! Алып жибердик. Аркасынан сабиз салаттан чайнап. Бири-бирибизди тиктешип отуруп калдык.
Дагы 2-3 бокалдан кийин, эже да өзүн эркин кармап, жаңылыктардан, жашоосу тууралуу айтып берип калды. Мен да тартынбай сүйлөп аны сөзгө тартып отурдум. Ал мага жакын отуруп калганын да байкабапмын. Болочок пландар, жана башка ушундай майда-чүйдө тууралуу сүйлөшүп атканбыз. Колум анын санына тийип кетти. Байкамаксан болду.
Бир кезде бөтөлкө солугандан улам эшикке чыгып мен 1 ди дагы алып келдим. Торт да көтөрө келдим. Бир кезде тортту бири-бирибизге жегизип атыптырбыз, тим эле парочкадай болуп. Жадагалса Элмира менен да анткен эмеспиз.
Ошентип отуруп, бир кезде радиону жандырып бийлеп баштадык. Ал бийдин атасын таанытат эмеспи, тангону мага үйрөтүп баштады. Бир аз үйрөнгөндөй болдум. Бирок, түн бир оокумда жалаң жай музыка койгондуктан, жөн гана музыканын ыргагында жай бийге түштүк. Аны кучактап алгам. Жана келгенде жыты жок эле, кайран эжем, мен эшикке кеткенде эркектин “демин аччу” жыттан себине койгон окшойт. Тим эле мага жагып, мурунду өрдөп кетти. Анын бою меникинен кичине болгондуктан эңкейип чачын, анан мойнун шуу жыттап:
-Кандай ширин жыттанасыз?, — деп комплиент айтып койдум. Мунум ага жага бергендей денесин мага огош бетер жабыштырып, жамбаштарып чайпап ар карап бийлеп кирди. Мен да ага кыналып, откровенно эле эротический танец болуп кетти. Элестеткиле мен 22 де, ал 41 де. Бир кезде кучактап, мойнунан жыттамыш болуп өпкүлөп кирдим. Ал да ошону күтүп тургандай оозун тосо берди. Шап кычактадым да оозун шимип кирдим. Колдорум болсо кеткен.
Анын оң колу менин чачтарымды сылап, сол колу төшүмдү, ичимди, анан ылдый жакты көздөй кетип баратты. Ременди ушундай шамдагайлык менен чечип, топчуну ачып, сыдырманы сыдырды. Мен да аны айттырбай түшүнүп, кофтасын чечип, колдорум анын эки алмасына жабышты.
-Кеттик спальныйга.
-Кеттик.
Көтөрүп алып жөнөдүм. Жетип эле тоңкойттум да юбкасын шыпырдым. Турсийин жөн койдум атайы.
Бири-бирибизди өпкүлөп эркелетип жаттык диванда.
-Элмира менен болгонсуңбу? – капыстан сурап калды.
-Жок. Бирок, шанс деле болгон. Бирок, мен бузгум келген эмес.
-Туура, алтын бала.
Көмкөрөсүнөн оодарып, бюстгальтерин чечип, далысын назик өптүм. Ал кылыктанып жатты. Акырыын аркасын сылап, массировать этип келип, эки жамбашын мыкчый кармадым. Агххх…. жолборсум, жагып атабы?
-Ооба, да. Азыр сени тытып жейм.
Ошентчи, тытчы, мен сендикмин.
Турсийинин сыртынан массировать этип колдорум, санын коомай сылап баштады. Ошол кезде аны чалкасынан оодарып, өбүшүп аттык. Оозду бошотуп, мойнунан, мамактарынан өпкүлөп келип, үрпүн өтө катуу эмес тиштедим. Билем, кокусунан тиштегенде кыздар кыйкырып жиберишет эле. Эжекем болсо жөн гана катуу кыңкыстап тим койду. Кыязы жакты окшойт, сол мамагынун үрпүн дагы ошенттим. Ал колу менен менин аспабымды сылап, размерин аныктап аткандай болду.
Кандай? Болобу? Ишке жарачудайбы? (Ананчы? 22 жаштагы жаш жигиттин али сынынан кете элек аспабы какчыйып турса..)
-Ооба, баатырым. Ушул мени жыргалга магдыратчудай го.
-Азыр сеники болот, — деп аны шак тургуздум дагы. Турсийди чечип туруп, оозуна такай бердим. Ал да биринчи жолу кылып жатпагандыгын билдирип, аспабымды оозуна акырыындан жылжытып киргизди.
-Ахххх, айтып бүткүс жыргал го. Бир чети аспап өзүнүн кызматын кылып жатканына, бир чети мени күтпөй башканын этегин кармап кеткен кыздан өч алып жаткандай сезимге оролуп, көзүм жумулуп саамга өзүмдү жоготуп да койгондой болдум.
Эжекем, транска түшүп, айгырымды оозуна жарым жартылай матыра, жалап-жуктап соруп кирди. Көп да сордургум келбеди. Эрте бүтүп уят болбоюн деп, чыгарып, аны жаткыздым. Ал мени айттыпбай түшүнүп, эки бутун эки жакка ачып, кир, кирегой дегендей мени жалооруп карап күтүп калды. Үстүнө жатып, айгырымды акырын, шашпастан жайлоосуна агыта баштадым. Ал менин жамбашымдан тартып, тездешимди сурангандай. Ага болбой акырыындан киргизип чыгарып иштеп аттым. Билем, азыр бир аз батыраактан фрикцияны көбөйтсөм, уругум агып кетеерин, ошондуктан, кошулуу жыргалына көбүрөөк батайын деп, шашпастан иштеп аттым. Ал болсо астымда, кыңкыстап, жатты. Кандай жыргал. Тармал чачтарын колго алып, жыттап, башка позага өттүм. Раком коюп, аспапты чыгарып, бир аз эс алдырып, эжекемдин денесине массаж жасап алаксытып жатканда
-Жаным, салчы. Кыйнабачы эжеңди, — деген жалбарган үндү укканда, айгырды кантип кишендейсиң? Бир аз шилекейлеп туруп түбунө чейин итердим.
-Аггггххххх. Кандай сонун.. Дагы, дагы, катуураак, тезирээк, иштечи, сикчи мени деген үндөр мени шыктандырып, мен да огош бетер от алып маашырланып аттым.
Ошону менен бул түндө 4 жолу ашыптырмын кийин эстесем. Түнкүсүн 3 тү. Эртең менен дагы бирди. Кийин да жаңы девушкалуу болгончо эжени бир канча жолу сайып жүрдүм. Ал эми башка окуя.
P.S. Аягына чейин окуганыңарга ыраазычылык. Бардык жазылгандарды тек адабий чыгарма деп эле кабыл алышыңарды суранып кетем.
