“Абийирдүү жигиттин алдынан ажалдуу кийик жолугат”
Чүйдө өсуп, ушул жакта жашап калганым менен балалык кезимдин башталышы Таласта өткөн. Таянем баккан каза болгуча. Азыркыга чейин таякелер менен мамиле жакшы. Карантинге чейин (январь айынын ортолору) мени конокко чакырышкан эле. Таластын өзүндө, борборунда жаны квартира алышкан экен домдон, ошоно ремонт кылганга кол кабыш кылышып кой деп чакырган бир чети – эми колдон анча-мынча курулуш иштерин аткаруу келет. Жолго чыктым. Мурда батыш автобекетке барып, ошол жактан таксиге (степвагон) отуруп кетүүчү элек, акыркы кезде вотсап, телеграм жана фейсбукка Жолулаштардын тайпасы (группа попутчиков) ачылып таза жакшы болду.
Ошол жактан бир жарыядан кетем дегенге чалып, сүйлөшүп, ал мени Филармония тараптан алып кетмей болду. Ошентип, аялдамада көпкө күттүрбөй жолулаш кетип аткан машине келип токтоду. Айдоочу мен курактуу. Алдыда болсо өзүнүн курбалдашы окшойт. Кайра бир чети жакшы болду – мени сүйлөшүп барчы деп кыйнай турган адам жок. Арткы орундукта бир толмоч келген өспүрүм кыз отуруптур. Ал мени бир сыйра жактырбагандай карап, кайра инстаграмына “чөгүп кетти”, кулагында болсо кулакчын. Мен деле ага көп көңүл бурбай, орундуктун оң жак капталына отуруп, терезеден шаарды карап бараттым. 4 өөбү эле кетебиз го деп ойлодум эле, Военно-Антоновка жактан дагы бир келин түштү.
Аны узатып кайненеси би же, кайнежесеби, айтор, бир улгайган эже кошо күтуп турган экен. Ал эже айдоочуга катуу даярдап атты. Мен болсо терезе тарапты бербей деп ичимден өзүмө сөз берип жаткан, тиги эже келип эле мени: “Ай, бала, ары ортого отурчу, кызым (келинин “кызым” деди окшоду?..) жүрөгү айланат, улам терезени ачып барсын. Ай, шоопур, мен сенден четки орундукту сурандым эле го?..”
Шоопур:
— Брат, капачылык болбосо, четки орундукту берип койчу. Мен сөз берип койдум эле.
-… мейли, мага баары бир. Аман-эсен жетсек болду да.
— Рахмат, балам. Ай, Жамал… барганда (кыскасы, бир топ эле назначениелер…, анын баарын биерге жазып силердин убактыңарды алып отурбайын).
Отурду келин. Эми, эркек менен аялдын анатомиясын билет эмессиңерби – аял кишинин жамбашы, эркектин ийини кенен дегендей. Ошого ылайык эки ургаачынын ортосуна мен кыпчылып калдым. Хотя… бир чети, жагымдуу кыпчылуу го. Башында ийменип, улам санга сан, бутка бут тийип кетсе тартып алып аттым эле. Анан кайра “Э… энең, акыбалыбыз ушул болсо, алар возмущаться этпесе, мен атайы кылып атпагандан кийин, не корунуп?” – деп бутту агыттым. Оң саным келиндин санына, сол бутум болсо тиги толмоч кыздын санына тийип баратты.
“Бу, кокуй, Коля братишке туруп ит кылбаса болду?” дегенчекти эле ал кургур да баш көтөрүп калды. Джинсы шым кийип алган элем. Кең аалам тар болуп кетти. Улам буйдалактап оңдонуп коём. Өспүрүм кыз гооо, инстаграмы, одноклассниги, вотсабы менен алек – не до меня. Ал эми келин, кантсе да турмуш көргөн, эркек-аялдын организминен кабары бар дегендей, байкалар-байкалбас жылмаят. Мен ансайын кызарам деп кой. Бир кезде өзүмдү психологический даярдадым – организм ушу болсо, дени-кардым соо болсо, импотент болбогондон кийин, эки ургаачынын ортосунда булочканын ортосунда калган хот-дог (коток дегендей эле угулат экен деп бырс күлүп да ийдим болуш керек ошо маалда) сыяктуу кыпчылып калсам, аспабым деле реагировать этет да? Мына ошондон кийин, кайра өрөпкүп, улам балтырымды келиндин балтырына тийгизип коем го, машине өөдө-төмөн силкилдегенде. Ага деле жагып баратты окшойт – бутун ала качкан жок.
Кышында тез каш караят эмеспи. Иңир кирип, күүгүм тартып бараткан маал болчу. Машинеде сыбызгыган жагымдуу обон. Алдыдагы экөө узун-сабак кепке кирип алган. Мен телефонумду алып фейсбукка кирип аркы-беркини окуп калдым. Телефонум жаңы моделдеги болчу. Оң жактагы келин кызыгып не телефон экенин сурап, өзүнүн телефону эскиреек экенин, кээ бир приложениелер иштебей жатканын айтып калды. Мен джентельмен болуп, анын телефонун алып, анча мынча жерлерин өчүруп (керексиз маалыматтарды), техника жаатында сабаты жакшы эле жоюлган киши катары, кээ бир жакшы приложениелерди менин телефонумдан өткөрүп берип, телефонун бир аз да болсо шамдагай иштешине кол кабыш кылдым.
Негедир экөөбү эски тааныштардай сүйлөшүп кеттик. Аты, айтмакчы, Жамал экен. Аны жана ле уккам дечи, бирок, сүйлөшүп баштаганда тааныштык. Аркы-теркини суйлөштүк. Ал аңгыча, сыртта жакшы эле караңгы да кирип Сосновкадагы постка келип калыптырбыз. Айдоочу ким кааласа ажатканага барып алуубузу сунуштап калды. Жамал мени карап уялынкы, мени менен барып келесизби, коркуп атам, — дейт. Мен да (уже тим эле классташындай болуп): Тосуп келейинби, — деп тамашаладым. Ал да кулүп, ии деп, айтор, ажатканага кезегибиз менен кирип, кайра машинеге отуруп жолубузду уланттык.
Жана бир аз пошлыйыраак тамашамды коштоп күлгөнүнө караганда кымтына бергендерден эмес деп билип эми такыр эле денесине денемди тийиштире, колумду болсо санын коюп койдум. Бурулуштарда сылап дагы коем. Ал башында колумду түртүп коюп атты эле. 4-5 жолкусунан кийин жайына койду. Мен болсо санынан эми жакшылап сылап баштадым. Бир кезде ал менин кулагыма шыбырап: “Көп байкатпасаңыз кошуналарга…. “, — деп калды. Мен андан анын ошентип сылаганымды каалап турганын билип, күрмөмдү чечип бутумдун үстүнө таштап койдум. Сол жактагы кыз уктап калган. Алдыдагы экөө жана машинелерди сүйлөшүп бүтүп, эми саясатчыларды жиликтеп башташкан. Ал экөө байкаган күндө да, эмне, эркектер бири-бирибизди түшунөт эмеспизби…
Эми колду сыртынан күрмө менен жаап, колум болсо Жамалдын сандарын сылагылап (юбка болчу, ал бир кезде бир обдулу юбкасынын жырыгына алдыга айландырып койду, мына ошондо Кудай берди), эми ары көздөй амына сойлоп баратты. Бир чети тез аранын ичинде эле мындай ийгиликке жеткениме өзүм да ишене албай жаттым. Ошентип, Төө-Ашуудан да өттүк, Парижге, “Коможкул” кафесине кирдик. Ал жактан бир аз тамактанып, сыртка чыкканда, водиланын жанындагы бала мага көз кысат “Братан, жаман шустрый экенсиңер”, — деп. Мен да көз кысып, унчукпа дейм. (Мына, эркектердин солидарносту). Дальше жолду уланттык. Эми бир сыйра колду көндурүп алгандан кийин, экөөбү кол кармашып эле бардык. Мурдагыдай атака кылбай, кол дагы, котошка дагы өзүлөрүнө келип эми мындай жайбаракат эле сүйлөшүп бараттык.
Жамал да уйкусу келип, мага жөлөнүп уктап калды. Тиги кыз шок го 😊
Айыл аралап, интернет иштеп баштады. Жамалга шыбырадым: “Давай, по вотсапу”, — деп. Ал да түшүндү кеп не жөнүндө болорун. Жаныбыздагылар, айрыкча тиги шекшип баштаган кыздын психикасын жабыркатпай калган ишти / сөздү жазуу түрүндө улантып баштадык. Кызык эле – жанаша отурабыз, ал эми сөз болсо интернет аркылуу.
Сөздү тикелей эле баштадым.
— Жан (жаным кылып алгам уже), я больше не могу… Давай ко мне (хотя, бара турган үйүм таякемдин үйү).
— Неа, ты что?.. За кого ты меня принимаешь? (жанатан бери сиз деп келаткан, эми эле сенге өттү го)
— Ой, … түшүнү койчу, жанатан бери, сени каалап болбой калдым…
— Билип атам, мен дагы цемент эмесмин. Просто так не удобно.. Сразу, эле таанышып эле..
— Эми, турмуш ар кандай болот экен. Тагдыр ушу экен деп, — тамашалайм.
— Ой, өлгүүүр Рафа.. Эмне кылсак? Каякка барабыз?
— мм.. вообще-то мен өзүм да конокко бараткам. Аларга бирдеме де туруп шаардагы бир мейманканага барабыз го.
— Жок, ал жакта тааныштар чыгып калсачы. Анын үстүндө энем да барганда чалат.
— Чыкпастыр.. Анда не кылдык?
— Меникине эле кеттик. Азыр үйдө эч ким жок. Соседдер тааныбайт деле. Жакында эле алганбыз.
— Во! Сүйлөштук. Сонунсуң да сонунсуң.. Сага сүрүприз даярдап барам барганча… 😊
— Икии… тигини, тигини. Көрөм.
Убакыт өтпөйт мындайда… Чат-Базар, Көк-Кашат артта калып, Таласка да кирип келдик. Даректи тактай келсек, Жамалдын үйү мен бара турган үй турган жерге 2 мүнөттүк жол экен жөө басса. Таякелерге чалдым “Досторго жолугуп калдым, эртең менен барам”, — деп.
Кирдик үйгө. Жамал кайынэнесине чалып отчет берди бир сыйра. Душка түшүп чыкты. Ага чейин мен бөлмөдө айгырды так-тактап отурдум ))
Чыкканда эле кучактап өпкүлөп кирдим. Ал да жөн калбай мени кучактап, оозго ооз, денеге-дене чапталып калды. Көтөрүп эле диванга жаткызып өөдөдөн ылдый өпкүлөп кирдим. Амын жаладымбы же жалабадымбы — чота эсте жок. (Андан кийин да бир жолу болгон, аны өзүнчө жазам). Негизи аял киши кийимчен болсо кызыктуу го. Улам бир кийимин шашып-бушуп чечип ыргытып. Амушкасын турсийинин сыртынан сылап, эзе кармап. Эмчек кабын чечкенче алдастап дегендей. Мынадй болгон жок.
Ал душтан чыккан себептүү оронуп чыкканын чечип эле жылаңач денени сылап, эмчегин эзгилеп кирдим да. Экөөбүз деп күшүлдөп чыктык. Жүрөк болсо дүк-дүк-дүк — кабынан ыргып кетчүдөй. Ал да көптөн бери коток көрбөгөнгө «Салыңызчы, тез болбой баратам», — деп жалынат. Мен болсо анын жалдыраганын дагы уккум келет. Негизи алдымда жаткандын жалынып-жалбарып сигишимди суранганын жакшы көрөм. Канчалык амга котокту малып алгым келип турса да өзүмдү кармап, анын башка жерлерин кармап, өпкулөп атам. Колдорум болсо эмчегин эзгилеп, сол эмчегинин үрпүн такыр эле тиштеп, тилим менен жалап, ары-бери «настройкалаган» сайын ал денесин мага жакындатат. Жамбашын жерден көтөрүп менин аспабыма амын туштайт. Онтойт «аххх, охх… дагы, жаным, сигиңизчи тез, мен сиздикмин.. амым болбой баратат.
Салыңызчы котогуңузду, тез» деген сайын мен болбой баратам. Амына эки манжамды салып ичин изилдей баштадым. Ичинен суу агып атат.. (эми өтө эмес, бирок, көптөп бери коток көрбөгөн ам болгондуктан шире жетиштүү эле болуп атты). Анан бир кезде сөөмөй, ортон жана аты жокту салып эки жагынан баш бармак менен чыпалакты тиреп амына мастер-класс көрсөттүм эле денеси жыландай болуп бурулуп-бурулуп, онтоп эле болбой калды. Бир жагынан эмчегин соруп эзгилеп атам. Өөдө чыгып оозуна жакындаганда эле шап этип оозума жабышты.
«Жаным, байкебайым, сигиңизчи мени суранам. Котогуңузду салыңызчы!» дегенде чыдай албай жанатан бери бошоно албай турган айгырды жайлоосуна агыттым. «Ахххххххх… сильнее, сильнее!» деген үндү укканда кантип сикпей коё турасың. Көптөн бери топтолгон урукту чыгарыштын айласын көрүп заңкылдатып кирдим. Эки колуп жамбашында өзүмө тартып сигип атам. Сигип атам. Ал да аракетин кылып, мага жамбашын улам күүлөйт. Амына терең терең кирет коток мырза. Мага ыраазы болуп атат. Сенкю, мой господин дейт го, чиркин. (Ошо, менин котогум англисче жана орусча билет). Бир позада сиккенден тажап анан капталдатып урдум. Аны үстүмө чыгардым.
Бугун менден чыгарды бейм көптөн берки сигилбей жүргөн. Тим эле кыз куумайда ат чапкандай чапты. Мага ушу ашыкча салмагы жок кыз-келиндер жагат да. Төшөктө тим ле эч чарчабай сигишишет. Анча-мынча семиздер деле жакшы — кучактаганда кучак толгон, бирок, алар көп аракет кылышпайт, желмогузкалар десе )) Кыскасы, ал кумардан чыкканча, чарчаганча мени «сикти». Анан аны раком тургузуп алып жооруйун деп калган котокту артынан амына тыктым да эки колго жамбашты «орнотуп» алып сигип кирдим. Мага негизи ушул поза жагат, жаккан себептүү да бул позаны урук түшүргөнгө жакын колдоном. Анан дагы бир топ сиккенден кийин урук түштү. Ал да эс ала түштү мен дагы. Үстөлдүн үстүндө турган салфетка менен аарчынып ле экөөбүз тең суй жыгылдык. Кучакташып сүйлөшүп жатып андан кийин дагы 2 рейске чыктык. Ортодо 2 саат өтүп кетиптир.
Вотсап номеримди чыгарам. Жазгыла кыздарики 😊
===================================================
Окуя жазуу бөлүмү. ❤️Ушул кнопканы бас !
