«Жаштык — мастык» деп, ката кетирген учурубузда өзүбүздү жубатып, актаганга аракет кылабыз. Дегеним, мен дагы өзүмдөн бир топ жаш улуу аял менен төшөктөш болуп жүргөнүмдү жаштыгыма шылтап койчумун. Өтөөр-кетээр дээр элем… Бирок, барган сайын аны каалап, жанында көбүрөөк болууну самачу болдум. Сүйө турган эч нерсеси деле жок, кадимкидей эле аял, болгону тамагы белен, төшөктө укмуш… Күндөрдүн бир күнүндө Женянын (төшөктөшүм) дүкөнчөсүндө кайрадан чакан майрам орун алды. Мен түнкү сменден келатып тийгем. Турсунбегимди жыргатып, бир — эки вулкан аттырып алып, үйүмө кайтсамбы дегем оюмда. Бул жолу жанында Россияда соода кылган курбусу бар экен. Үчөөбүз катар-катар тост айтып, 25 сомдук «Кильканы» закүскө кылып отурдук. Бир маалда кимдир бирөө павильондун эшигин такылдатты. «Ким бул? Ким?..» деп эле калды Женя. Көрсө, төшөктөшүмдүн мурунку жолдошу келиптир. Бизден тартындыбы же мени көрбөсүн дедиби, Женя сырттан сүйлөшмөкчү болуп чыгып кетти. Россиялык эже менен калдым. Баса, аты Нургүл экен. Ар нерсенин башын айтып, ой келди күлүп отурат. Көздөрүнө тигиле карасам, «баарына даяр» болгон деңгээлге жетип калыптыр. Акырын белинен тартып, моюнунан жыттадым. Жагымдуу атырынын жыты Турсунбегиме сигнал берди, ал дароо ойгоно калды. «Ай жигит, сразу эле баштадың го?! Жеңишгүл келсе, кантебиз?» деп кыткылыктап калды эжекем. Эшикти ичинен кулпулап, эриндерин тиштегилеп өөп, керебетке жаткырдым. Колумду юбкасынын алдына салсам, ич кийими нымдалышып калыптыр. Чечинте баштасам эле онтоп кирди. Апчусу тарапты ушалап, алаканыма бата бергидей мамактарын өпкүлөдүм. Ушул жерден Женя экөөнүн айырмасын байкадым, ал төшөктө активдүүрөөк. Азыр Женя менен болгонумда, Турсунбегимди кармалап, өпкүлөп, ары чыгып, бери чыгып дегендей, кечени өзү тейлемек… Нургүлдүн кинодогудай онтогону болбосо, жатып эле берди, күрөшү жок жеңилип берди десем болот. Эки бутун ийиндериме асып, моюн тарабын өпкүлөп, иштеп баштадым. Же ага көнбөгөндүктөнбү, же Женя келип калбасын деп кабатыр болгонумданбы, айтор, Турсунбегимдин вулканы жакында атылчудай эмес… «Тентегимди өөп койчу» десем, көнбөй койду, ары караттым да, итче тургузуп алып, иштедим. Чекеме тер чыгып, ысып чыктым. Россиялык эженин бүтөөр, бүтпөсүн күтпөй эле вулканым аттырып салдым да , сулк жыгылдым. Эже болсо, ууру кылгансып, күйпөлөктөп кийине баштады.
— Ай жигит, болду эми, тур! Тигилер келип калса, уят эле болобуз!.. Бол! Жеңишгүлдүн күйөөсү менин күйөөмдү да тааныйт! Тур дейм!, -деп шашкалактайт. «Күйөөмдү тааныйт» деген сөз, уйкумду качырып, алдастап эле калдым….
Кийиндим да, чакан столду ортого коё салдым. Эже сумкасын аңтарып отурат.
— Эже жолдошуңуз барбы? — деп сурадым чыдабай.
— Ии, ооба. Ал Москвада… Биз ошол жакта соода кылабыз… Мен товарга келгем,-деп үзүк-үзүк жооп берди.
— Мм.. Айтып койбойт белеңиз?..
— Сүйлөтө деле койбодуң .. Болоор иш болду, эми унутуп салалы…. Жеңишгүл да укпасын! Баса, ал көзү ачыктарга жакын, абайласаңчы иним… Сени билбейм, бирок , сенден мурунку Рустам деген баланы точно окутуп алган!
— Коюңузчу эй?
— Чындап айтам, экөө эрди-катындай эле жашап алышкан. Акыры Нарындан апасы келип, уруш чыгарып атып, баласын алып кеткен…
… Дагы көп нерселерди сүйлөп отурду. А мен андан ирээнжип турдум. Күйөөсүнүн көзүнө чөп салып, курбусун сатып, эч нерсе болбогондой отурат… Аялдар ортосунда чыныгы достук болбойт деген чын белем?!.. Ошол түндөн тарта эки достун сырларын да, чырларын да өздөрүнө коюп, Турсунбегим экөөбүз алар тарапка таптакыр барбай койдук…
Окуя жазуу бөлүмү. ❤️Ушул кнопканы бас !
