Күндөрдүн биринде партнерлор менен жолугушууга алдын ала телефондо сүйлөшүп, алардын офисине жол алдым. Алар бизге офис ижарага бермек.
Эшигин ачып кирер замат жашы 25тердеги сулуу, келбети адамды өзүнө тарткан бийкеч тосуп алып, жылмайып:
-«Менин атым Айпери, биз сиз менен телефондо сүйлөштүк, кабинетке кирип баарлашалы» деди.
Ал бурулуп өзүнүн кабинетине карай басты, анын артынан карап туруп, жөн эле сулуу десен аздык кылат. Чайпалган жамбашы бышып, эзилип турган шабдаалынын мөмөсүндөй, деги келбети гитарадай болуп, чачтары капкары мажүрүм талдын шактарындай, мыкты сүрөтчү тартып койгондой жан экен дейсиң. Кийген кийими да денесине чапташып, ичке бели, тысырайып көздү уялткан төшү тим эле ажарын ачып турат.
Офиси бир топ кенен, бирок эч ким деле көрүнбөдү. Өзү да саат кечки 7 болуп калган.
Кабинетине кирген соң, ал өзүнүн булгаарыдан жасалган отургучуна отуруп, мени бери жагындагы отургучтарга отур дегенсип кол жаңсап көрсөтүп жатты.
-Кофе, чай?
-Кофе эгер мүмкүн болсо дедим.
Ал бурулуп кофемашинадан эки кофе куюп, бирисин мага сунуп сөзүн баштады. Ал сүйлөп жатса ар бир айткан сөздөрү, сүйлөө манерасы акындар ырын көркөм окуп жаткандай болуп турду. Анын сөзүн укпай эле ага тигилип тура бердим. Бир кезде ал мага суроолуу карап,
— Кандай ойлойсуз, кайсынысын тандадыныз, кандай шартыныз бар деди.
А мен оюмда азыр шартым бир гана сени менен болуу дегим келди. Бирок жумуш боюнча суроолорду берип талкуулап жаттык. Ал мени карап акырын жылмайгансып башын ийкеп кофе ичип жатып, оозунан бираз куюлуп ылдый агып баратты. Моюндан ылдый түшүп бараткан тамчыларга ичим күйүп, ошолордун ордуна мен болсом, ошол моюндан өпсөм, ошол төшүнөн сорсом деп ойлоп жатып менин да иничегим ойгонуп мындай караганда билине тургандай болуп калды.
Аны Айпери деле байкады окшойт, бирок өзүн колго алып сөзүн улантты. Ошол кезде мага чалуу келип, ага сүйлөп жатсам Айпери мандайыма отуруп столдун алдынан буту менен эки бутумун ортосун сылай баштады. Телефондо сүйлөшүп бүтөөрүм менен анын буту да кайдадыр жоголуп кетти да, сыр бербей:
-Эмне деп чечтиниз деди.
А мен
Билесинби Айпери деп, ордуман туруп анын жанына өтүп, ал дагы туруп, кучактап столго такап, анын оозуна жабыштым. Ал деле каалап тургандай өбүшүп жооп кылып жатты. Анан акырын жанагы тамчылардай ылдыйлап моюндан өпкүлөп, кулагынын жумшак жерине тилим тийгизип, көйнөгүн ылдый түшүрүп баштадым. Эмчегинин үрпү мени да унутпа дегенсип чыгып калыптыр. Ал болсо өзүнүн сыйкыр дүйнөсүнө саякаттап кеткендей столго чалкалап өзүн таштап, белин ийип, акырыын гана ахх деген үн менен ага жагып жатканын билдирип жатты. Анын жыты, ар бир кыймылы, буту менен мени ороп алганы мени акылдан тайдыра жаздады. Көйнөгүн чечип, тизелеп отуруп ич кийимин жылдырып анын сиңдисинин учу жагындагы бүртүгүнө акырын тилими тийгизип өттүм. Аххх деп тыбырчылап ийди. Эки бармагымды ичине киргизсем, тыбырчылап столдун үстүндө онтоп жатты. Ага кошула күчөп анын сиңдисин соруп, өөп жаттым. Бармактарымдын учтарынан кетип жаткан толкун анын бут денесин каптап, бирде жыйрылып, бирде жайылып, титиреп баштады. Анын сандарынан бекем кармап, ал тынчтанып калганда өйдө туруп оозунан өптүм да мен чечине баштадым. Ич кийимди чечип аскеримди кое берип, аны өзүмө тартып эки бутунун ортосундагы анын жыргал ааламына сүңгүп кирип баштадым. Ичинин жылуулугу, тардыгы, аскеримди сылап сыйпап, мээримин төгө жооп кылып сууланышканы деги өзүнчө керемет. Акырыындан темпти күчөтө баштасам ал менин көйнөгүм чечип, кучактап, кулагыма «ДАГЫ ЖАНЫМ, КАТУУРААК» деп шыбыраса өзүмдү шамдагай сезип, тарсылдата баштадым. Бир кезде токтоп туруп, бир бутун көтөруп капталдап жаткызып ичине киргизип иштеп баштадым. Анын онтогону жагымдуу музыкадай болуп күчүмө күч кошуп жатты. Белин ийип, тыбырчылып жатса бирде эмчегинен мыжыгып, бирде жамбашына акырын шапалактап чаап коюп иштеп жаттым. Бир кезде үнү катуулап, тыбырчылап барып титиреп баштады эле иничегими чыгарып чалкасынан жаткызып бекем кучактап алдым. Качан гана тынчтанып калганда кайра киргизсем акырын ун чыгарып жагып жатканын билдирди. Биринчисин акырын киргизип, экинчисин катуу терең кагып, катуулап бараттым. Токтой көрбө, токтобо жаным, дагы дагы деп башын чайпап, асманда учуп баратты. Бираздан кийин менин да аскерим чонойо баштады, дагы да жагымдуу болуп, бел жактан жыйрылган жыргал ылдыйлап келип учунан чачканда андан пайда болгон толкун бут денемди каптап, башкача үн чыгарып жатканда Айпери дагы титиреп аххх деп кыйкырып, токтоп, экөөбүз тең шалдырап столдун үстүндө жатып калдык.
Өзүбүзгө келген соң:
-Биз сиздер менен сөзсүз иштешебиз десем,
-Бул биздин узакка созулган келишимибиз болот деп ойлойм деди.
Ошондой айымдар! Адамзатка берилген жыргалчылыктан өз үлүшүбүздү алып, жашоонун таттуу даамын татып өтүүгө эмне жетсин. Бишкектеги айымдар тартынбай каалоонорду билдирип ватсаптан жаза бергиле.
Окуя жазуу бөлүмү. ❤️Ушул кнопканы бас !
