Студенттик кез. Үчүнчү курста окуп жүргөн учурум. Айылдан менден эки жаш кичүү кыз училищеде биринчи курста. Аты Жазгүл.
Жазгүлдүн сүйлөгөнү аябай жасалма. Эмнегедир айылдагы жигиттердин баары аны жаман көрөт. Бирок өзү татынакай кыз. Сүйлөгөнү, баскан-турганы жасалма болгон үчүнбү, эч ким жактырчу эмес.
Квартирада чогуу жашаган достордун баары жума күнү айылга кетип, жалгыз калдым. Бизге жакын жерде Жазгүл кыздар менен жашачу.
Орозо айы. Каадаланып мен дагы, Жазгүл дагы орозо кармайбыз. Ошол күнү аны ооз ачарга чакырдым. Үйдө жупуну гана дасторкон жайып, экөөбүз тамактандык.
Анан сүйлөшүп отурдук. Оюм бузула баштады. «Меникинде калып кал» десем, дароо макул болду. Ал чоң кроватка, мен диванга жаттым. Жарыкты өчүрүп, ал чечинди. Анан төшөнчөгө оронуп жатып алды. Дароо менин тиягым ойгонду.
Эмне кылсам? Орозо айында кандай болот?
Жазгүл бир окуяны сүйлөп жатты. Анын жасалма сүйлөгөнү кулагыма астымда онтоп жаткандай эле угулат… Сүйлөп жатып, арасында күлүп коёт. Мен ого бетер козголом.
Болбоду, ордуман туруп эле анын жанына бардым. Төшөнчө ачып кучагына кирдим.
-Ой, эмне кылып жатасын? — деген менен каршылык көрсөткөн жок. Алкымынан жыттап, мамагын соро баштадым. Колумду эки бутунун арасына салдым. Алаасы эчак эле нымдашып, турсийи суу болуп калыптыр. Көрсө, ал деле секс каалап жаткан турбайбы.
Энеден туума кылып чечинтип, өөп-жыттай баштады. Бир маал эле «даярмын» дегенсип бутун керип алды. А мен анын «кыздыгын» алып коюудан чоочуп, ишимди мындай эле бүтүрөм дегем. Болбой эле «киргиз» дегендей белги берип жатты.
Андайда өзүңдү токтото албайт эмессинби. Сайдым… Дароо түшүндүм, мен анын биринчи эркеги эмес экенмин. «Ишке кириштим». Ушунчалык катуу иштедим, астыбыздагы темир кровать чыйкылдап, биз өйдө-ылдый болуп аттык.
Жазгүл мойнуман кучактап алган. Көркөм чыгарманын каарманындай «бул иш күнөө, биз эмне кылып жатабыз, айтчы» деп кулагыма шыбырайт. «Кайф кылып жатабыз» деп коём
Ооба, кайф сонун болду. Жер үйдө жуунганга шарт деле жок. Эптеп туалетте тияк-биягыбызды жууп алдык. Эртеси таңга жуук ал кайрадан орозо кармады…
Үч-төрт күндөн кийин окуудан чыгып келатсам, Жазгүл да үйгө бараткан экен. Чогуу кеттик.
-Өткөндө тамакка бир нерсе кошкон окшойсун э? Тамактангандан кийин эч нерсе эсимде жок! — деди.
Ии, шүмшүк деп койдум ичимен. Эмне кошуп бермек элем тамакка!
-Камсанаба, сенин эсиңде жок болсо, а менин баары эсимде! — деп күлүп койдум.
Ал жорук кийин кайталанган жок. Жазгүл 30 жаштан өткөндө турмушка чыкты. Көптөн бери көрө элекмин.
