Март айы, жигитим жумуштарым көп деп мени менен жолукпай калган эле. Биринчи сүйүүм болгонгобу, алыстаганын сезип, сагынып жүрдүм. Бирок жаза бергим келген эмес эле. Сүйбөгөнгө сүйкөнбө дешет го. Бир күнү күтүп жүргөн смс келди, сүйлөшүп, бүгүн барам бош болсоң деп жазыптыр, ичимден кубанып, даярдык көрө баштадым. Азыр ойлосом, өтө эле назик, ишенчээк экенмин 21 де болсом дагы. Ал жакшы көргөн тамакты жасап, жуунуп, боёнуп, үйдү жасалгалап, күттүм. Саат кечки 10 ду өтүп баратат. Жок. Ичим сызып, туталандым.
Каяктасыз? деп акырын сурадым, сен жата бер, кечигип жатам деди. Макул болуп, эшикти илбей уктай берейин дедим, балким келбейт деп. Каттуу уйкуга кирип кетиптирмин, келгенин сезбептирмин, түшүмдө бирөө бетимден өпкүлөп жаткандай сезилди. Акырын мойнумду, андан кийин мамактарымдын учун жалап соруп баштаганда ойгондум, денем ысып жагып жатты, назик өбүп киндигимен ылдый түштү, трусамды четке жылдырып, буттарымды ачып, биринчи ысык дем алып, тили менен тийбей турду эле жан жериме, чыдабай башымды көтөрүм карасам, мени карап күлүп туруп «это сон» деп туруп жалап баштады, денем титиреп башкача болдум.
Буттарым менен кысып кумарга жеттим окшойт, мени дароо ичимен жаткызып туруп тоңкойтуп, жамбашыма бир чапты эле. Кичине ооруса дагы жакты, өзүнүн алигин киргизгенде, кирбей кыйналганынан, өзүм колум менен кармасам, алиги таштай каттуу болуп калыптыр, киргизип, эки колумдан тартып каттуу сикти, ооруса дагы мага жагып жакты.
Ах ты сучка — деген сайын ээрип жаттым, каттуу каттуу тыгып туруп ичиме бүтүрдү, ойлонгонго дагы жетишпей калыптырмын.
Админден жооп:
